The Chemical Brothers - Further

Parlophone

Terwijl veel groepen uit de nineties met zichzelf worstelen en de ene poging na de andere ondernemen om toch nog maar een keer iets te maken dat de wereld op z’n kop zet, sleutelen The Chemical Brothers rustig verder aan het gouden pad dat ze volgens hun karma moeten volgen. ‘Push The Button’ en ‘We Are The Night’ mikten iets meer op de charts, maar ‘Further’ gaat terug naar de hard core van de Brothers.

Daarmee willen we zeggen dat we niet meteen hapklare hits als Do It Again of The Salmon Dance op ‘Further’ ontwaren. Swoon komt aardig in de buurt, maar is al minder evident dan voorgenoemde nummers. Wel is het een toptrack die je in één gelukzalig moment hun galaxy inschiet. Het grijpt je bij de kraag en laat zes minuten lang niet los. Net zoals bij Star Guitar zweven we ergens hoog boven de wolken en lijkt de wereld om ons heen even in slow motion verder te bewegen.

En dan zijn we misschien wel uitgepraat over de radiohits, maar nog niet over het album. Zeer de moeite waard is opener Snow, dat van start gaat als een op hol geslagen boordcomputer maar al snel getemperd wordt door de Amerikaanse singer-songwriter Stephanie Dosen die haar stem zachtjes laat neerdwarrelen op de e-chaos. Het heeft iets psychedelisch, maar dan anno 3010. Wie van psychedelisch houdt zal zich ook al makkelijk laten onderuit zakken op Wonders Of The Deep en Dissolve. Al kunnen wij u op deze laatste evengoed rechtopstaand met de handjes in de lucht inbeelden.

Nog een opvallend nummer is Escape Velocity. Het zou niet misstaan hebben in de Electronic Battle Weapon reeks waaronder de Chemicals tien releases uitbrachten, stuk voor stuk dansvloerkrakers die hun tijd namen om de boel te laten ontploffen. Met zijn twaalf minuten durende mix van techno, trance en ambient klinkt Escape Velocity enerzijds heel old school en typisch The Chemical Brothers, anderzijds bijzonder krachtig en meeslepend.

Hetzelfde gevoel bij Horse Power dat ook genadeloos toeslaat en ons herinnert aan It Began In Afrika, de vijfde in de rij Battle Weapons. Dit weekt het rave-gevoel bij ons terug los, klaar om weer nachtenlang op eentonig gedreun door te steken. Heerlijk.

The Chemical Brothers blijven onmiskenbaar als zichzelf klinken en leveren daarmee geen heel verrassende plaat af, maar wel een heel efficiënt en compromisloos album. Wie zit te wachten op een snelle hap zal er aan zijn voor de moeite. Geef ons maar het voorgeschotelde driegangenmenu.