The Bug Club - Very Human Features
Sub Pop Records
Een plaat die bruist als een stuiterbal die speels als een jong kalf de kamer door stuitert. Als je daar naar op zoek bent, check dan zeker deze van The Bug Club.
The Bug Club opende in 2016, maar bracht nog maar vier albums uit. Eentje in 2022, eentje in 2023, eentje vorig jaar en nu dus weer eentje. Goed bezig dus, dat clubje uit Wales, opgericht door de broers Ross en Sam Willmett en Tilly Harris. Alleen de laatste twee zijn er nu nog bij, maar laat dat vooral de pret niet drukken. Oorspronkelijk een bluesband, is The Bug Club anno 2025 één van de grappigste, slimste en interessantste bands uit het VK. Willmett en Harris schieten de ene na de andere oneliner en knipoog op je af en verwerken invloeden uit vijftig jaar popmuziek in de sound. Young Reader klinkt als iets van een jonge, rockende, schalkse Bowie, Talking Heads zijn nooit ver weg en Beep Bop Computers doet denken aan The Beach Boys.
Het surrealisme van de band moet ons Belgen zeker aanspreken. Zinnen als “If I’m lucky I’ll never have another friend like you”, “Appropriate emotions for a homo sapien to feel in situations like this”, of “And the veterinarian cannibals aren't hungry, woe is me!”, om er maar drie te citeren, toveren op onze tronie alvast een glimlach. En ook muzikaal genieten we van het aparte brouwsel dat dit duo opdient. De sound is als een achtbaan die naar alle kanten schiet en geregeld over de kop gaat, maar evengoed zorgt voor aangename kriebels in de buik. Het duo vergat een rem in te bouwen op de creativiteit. Ze lijken zich rot te amuseren, ook al zit er hier en daar ook een serieuze bedenking in de teksten.
“I seem to have become a preacher of sorts / I guess I′ll sort the linens into darks and lights and delicates, like me”, klinkt het in het springerige How To Be A Confidante. Niet doen, jongens! Blijf maar gewoon lekker muziek maken. Misschien niet meer aan zo’n hels tempo, maar toch… Nu ja, we hoeven nog niet vrezen voor het einde, want in In Twirling In The Middle, zingen ze: “Did you think this was over? / cos we’re just getting started”, en “Just when you’re ready for this to be over / we’ll start playing solos”. Dat ze daarna bovendien ook nog een werkelijk schitterende solo spelen, maakt het helemaal af. Ook elders op de plaat vind je parels van gitaarsolo's trouwens. Check Blame Me maar een keer!
Wij hebben ons soundtrack voor de zomer al gevonden. Nu maar hopen dat de zon blijft schijnen.
Om The Bug Club live te zien, moeten we op 23 augustus naar Utrecht... tenzij er toch nog een Belgische datum volgt.