The Black Keys - Delta Kream
Nonesuch Records
The Black Keys hebben een nieuwe plaat! Twee jaar na 'Let’s Rock' komen Dan Auerbach en Patrick Carney, opgenomen in Rolling Stones’ top twintig van beste duo’s aller tijden, naar buiten met ‘Delta Kream’, een verzameling van elf hillcountrybluesnummers. In 2006 brachten ze al enkele van die songsuit met de ep'Chulahoma'. Dit keer werden alle registers opengetrokken en kregen ze hulp van enkele ware legendes.
Niemand minder dan Kenny Brown, gitarist van RL Burnside, die hem steevast zijn “witte zoon” noemt, komt de gelederen versterken. Eric Deaton kennen we vooral als bassist van Junior Kimbrough. De plaat werd opgenomen in een tijdspanne van tien uur (!) in de Easy Eye Studio van Dan Auerbach in Nashville.
Openen doen ze met Crawling Kingsnake. Carney tikt af en de plaat start met een zwoele riff. Deze John Lee Hooker-cover klinkt broeierig. De geur van zweterige bluesclubs met een rokende barbecue aan de ingang komt ons tegemoet. Auerbach speelt laidback en perst de bluestonen uit de afgeleefde gitaarhals.
Louise van Mississipi Fred McDowell, en RL Burnside’s Poor Boy A Long Way From Home worden gebracht op de enige manier mogelijk: puur, zonder poespas. Dit zijn doorgewinterde muzikanten met een eigen signaturesound. De stuwende drums leiden de krakende, verhitte riffs naar een hoger niveau.
In een nummer als Stay All Night of Coal Black Mattie toont Auerbach waarom hij dit genre zoveel liefde toedraagt. De bluesgitaarlicks worden royaal overgoten met een sausje van overstuurde slide. Presenteer dit alles op Carneys solide backbeat en je krijgt een bluesvreetfestijn zonder einde.
Wat dit album zo goed maakt, is de spontaniteit en ongedwongenheid. We horen enkele vrienden met een gemeenschappelijke liefde voor bluesmuziek. Jammend in een cirkel ergens in het warme Nashville, geven ze elkaar de ruimte die ze nodig hebben. De nummers worden elastisch, segmenten worden verlengd met uitstapjes waarin de virtuositeit van de muzikanten de bovenhand neemt. Tussen de nummers door hoor je de muzikanten elkaar complimenteren en aanmoedigen.
The Black Keys klinken op dit album zoals we hen graag horen: rauw en puur. Laat ons vanavond een pintje drinken en wegdromen naar die zweterige livekroeg ergens in ons hoofd. “Come on and go with me”.