The Black Keys - Chulahoma

Fat Possum

The Black Keys vullen momenteel de rekken van nieuwe releases in je favoriete platenzaak met hun vierde langspeler 'The Magic Potion'. Een beetje vergeten brachten ze dit jaar ook de ep 'Chulahoma' uit. Deze korte recensie laat zien dat dit eerbetoon aan de overleden blueslegende Frank "Junior" Kimbrough best wel wat meer aandacht had verdiend.

Chulahoma



Rauwer dan sushi en harder dan diamant spelen de blanke Amerikanen Dan Auerbach en Patrick Carney blues, in een opstelling zoals we die ook aantreffen bij The White Stripes. Dat men geen zwart bloed en Mississippi-verleden hoeft te hebben om een "bluesgevoel" te kunnen neerzetten bewezen de pareltjes 'Thickfreakness' en 'Rubber Factory' reeds in het verleden. Daarop flirtten ze koppig met alle bluestradities en deden er hun eigen ding mee. Nu is er het tussendoortje 'Chulahoma' waarop de heren zes songs van hun held Frank "Junior" Kimbrough op voortreffelijke wijze "coveren".

We zetten coveren bewust tussen aanhalingstekens omdat Auerbach en Carney de nummers niet klakkeloos naspelen maar zelf naar hun hand zetten, met veel passie en respect voor hun bluespeetvader. Deze ep zou hun afscheid bij het befaamde Fat Possum label zijn, wat het extra kracht en emotie meegeeft. Vooral omdat Fat Possum ook het label is waar Kimbrough zijn ideëen kwijt kon. 

Al sinds hun debuut 'The Big Come Up' dwepen ze met hun voorbeeld, waar ze toen Do The Rump van hem coverden. Op 'Chulahoma' zijn alle zes covers even sterk en hebben ze ook echt de feel, die zo belangrijk is bij bluesnummers, over zich heen hangen. Toch hebben we een lichte voorkeur voor Have Mercy On Me en het langste nummer, My Mind Is Ramblin', waarin de duivels pas echt helemaal worden ontbonden. Als uitsmijter krijgen we een lofbetuiging van 32 seconden op ons bord, waarin Kimbroughs vrouw haar bewondering voor al dit coverwerk niet onder stoelen of banken steekt. We weten niet goed wat hiervan de bedoeling is, eigen lof stinkt namelijk altijd, maar voor één keer is het ook terecht. Zij weet namelijk ook dat Kimbrough zich niet zal omdraaien van plaatsvervangende schaamte in zijn graf. Niets anders dan respect is hier op zijn plaats.
8 november 2008
Davy Smet