The Adekaem - All The Dreams

Lynx Music

Met het vierde album ‘The Great Lie’ leek het Poolse The Adekaem eindelijk aansluiting te vinden bij een breder progressief publiek. Het duo Andrzej Bielas en Krzysztof Wala wordt bijgestaan door de ritmetandem van de landgenoten van Millenium op de opvolger ‘All The Dreams’ die een affirmatie is van het succes. De keuze voor symfonisch maar toegankelijk vertaalt zich naar een idioom dat neo-progressief en neo-romantisch is, maar de gemeenplaatsen van het genre vakkundig ontwijkt.  

Verwacht geen weerhaken op ‘All The Dreams’. Typisch is de panoptische beweging van keyboards en vocale koortjes. In The Geographer betekent dit een queeste, omdat de hoofdpersoon in een metaforische dichte mist de weg kwijt is. Gelukkig wijzen oosterse motieven hem de richting, maar omringd door zijn boeken "life is falling through your fingertips".

In Soul Of Syria is het oosten geen literaire figuur, maar harde realiteit. In deze symfonische hommage is het land niet zomaar een stukgeschoten lap grond, maar een mysterie dat ongrijpbaar is als woestijnzand en waar geesten onder een sterrenhemel dansen. De instrumentals Mystic Moon en Full Moon Hike zijn paradoxale scènes omdat ze die fata morgana willen grijpen, zonder woorden, want taal is ontoereikend.

Last Day’s Sun lijkt op het lijf geschreven van de Britse kolonel Thomas Edward Lawrence. De woorden zouden uit zijn eigen boek ‘Lawrence Of Arabia’ kunnen komen. ‘Zijn’ Nabije Oosten is een wereld van "All beliefs, all religions, ideas and thoughts / All goals / All pleasures and all pains / Great virtues as well as small deeds". Maar Lawrence zelf blijft voor zijn lezers een fata morgana, een raadselachtige persoonlijkheid die zijn echte beweegredenen en emoties niet prijsgeeft.

Misschien is ook het westerse geromantiseerde beeld van het oosten niet meer dan een droom, een rêverie? Het titelnummer lijkt dit te bevestigen. De vrouw met het zieke kind, de verstoten jongen, het meisje dat nergens gehoor vindt, wat blijft er werkelijk voor hen over tenzij dromen van een betere wereld? "Feeling of a hope / Takes one through his day", daar komt het in werkelijkheid op neer.

Niettemin blijft er voor de (westerse) luisteraar veel om te genieten. Die doet dat best door dit conceptalbum in één panoptische beweging tot zich te nemen. De wonderlijke toetsentapijten en de sustained gitaren roepen de klankwereld op van het grote Camel ten tijde van ‘Rajaz’ dat als een laat hoogtepunt in het oeuvre van deze Britten geldt.