Test Card - Patterns

Sound In Silence

U herinnert zich natuurlijk niet meer onze woorden “Droomplaat van het jaar” bij ‘Music For The Towers’ van Test Card ofte de Canadees Lee Nicholson zo’n twee jaar geleden.  Daar werd in elk geval de lat wel torenhoog gelegd (flauwe woordspeling) om nog beter te scoren. Dus gooit de ambientproducer het bij deze over een andere boeg. ‘Patterns’, met gelijke testbeeld-graphic als hoes, bestaat uit instrumentaaltjes waarin gitaar, piano en synthesizer met elkaar op filmische, maar vooral ook “levende” manier blenden. Van droom naar levend dus.

En ja, we spreken natuurlijk wederom over onze vaste leverancier van kwalitatief sterke sfeermuziek: het Griekse label Sound In Silence dat de fans jaarlijks verwent met meer dan tien handgemaakte releases die zweven tussen minimal, ambient, neoklassiek en filmscore in. Klinkt misschien beperkend, maar dat is het zeker niet! Dus je gaat ze NU meteen even checken.

Dit is Test Cards derde release op dit platenlabel en misschien ook de meest opvallende. Want in plaats van lange scapes en doezelnoten krijgen melodieën, ritmepatronen en structuur plots de overhand. Vandaar ‘Patterns’. Trouwens, voor deze plaat krijg je tien muzikale patronen. Iets meer dan de acht sfeermomenten vorige keer.

Noem het dus gerust een album waarin de producer de grenzen verlegt. Voorzichtig. Tenminste, als je even negeert waar de titel (Seventeen Guitars And One Piano) naar zou kunnen verwijzen: statisch door elkaar kronkelende akoestische tokkelthema’s die meer en meer gedubd worden om halfweg uit te sterven tot de essentie: een dialoog tussen gitaar en piano. Leve het loopstation.

Elk van de vier à vijf minuten lange tracks neemt je telkens mee doorheen een ander filmfragment van je fantasie. Van Morricone-achtige woestijncowboytoestanden tot melancholische doezelmijmeringen in het park. Van een soort van feelgood hobbelmomenten met gitaar, hopbeats en fonkelpretjes tot winterse taferelen met glinsterende kristallen. Stuk voor stuk mooie composities vol gevoel waar een glijdende gitaar de sfeer zet die door sierlijke synthesizerthema’s en zachte schuifelritmes wordt ingevuld. Vol geluid, beweging en elkaar aanvullende details, maar nooit druk of overdreven.

Heb je graag dat we het iets concreter maken? We hebben natuurlijk liefst dat je gewoon geniet van de fraaie spinsels van Test Card, maar je leest allicht liever wat over een hybride van folktronica, ambient en postrock? Vergeet het maar. We gaan je toch gewoon laten genieten. Want het is jouw fantasie.