Temples - Sun Structures

Fat Possum

“Er komt geweldige muziek aan die je weer niet op de radio zal horen”, een ergernis van ons die blijkbaar ook Noel Gallagher op de zenuwen werkt. Noel outte zich enkele maanden geleden openlijk als fan van Temples. Ook Johnny Marr verklaarde zich al fan, ze kregen een plaatsje van The Rolling Stones toen die in Hyde Park speelden afgelopen zomer en ze mochten openen voor Suede. En dat allemaal voor er sprake was van ‘Sun Structures’, hun debuut. De oude garde is alvast fan.

De muziek van Temples klinkt dan ook – met alle respect – oud en refereert naar alles wat psychedelisch genoemd kan worden. Alle referenties die in recensies van Jacco Gardner of Tame Impala gebezigd werden, zijn ook hier op te rakelen, maar er zijn ook echo’s te horen van Miles Kane of onze eigen Broken Glass Heroes. Alles wat openlijk met de psychedelica van weleer dweept dus.

De meeste nummers op ‘Sun Structures’ gaan trouwens ook al een tijdje mee en konden al live gehoord worden al werd Temples pas in 2012 opgericht door zanger-gitarist James Edward Bagsaw en bassist Thomas Edison – serieus –  Warmsley. Alle nummers op ‘Sun Structures’ werden ook opgenomen ver weg van een professionele studio, in een bergruimte bij James thuis. 

Laten we meteen duidelijk zijn: er is geen greintje vernieuwing te vinden op ‘Sun Structures’, maar dat wil niet meteen zeggen dat het hier opgewarmde kost betreft. ‘Sun Structures’ bevat twaalf knappe uitgebalanceerde popsongs, makkelijk weghappende en moeilijkere exemplaren.

Shelter Song, de opener van de plaat en het eerste nummer dat Temples ooit schreven, herinnert aan The Beatles, de intro deed ons meteen denken aan een versnelde versie van Norwegian Wood.  De titelsong drijft op een luchthartig gitaarriedeltje, maar de tweede songhelft die bijna volledig instrumentaal is, toont aan dat Temples ook durven te kiezen voor avontuur, iets dat ze in de tweede plaathelft, denk maar aan het knappe Sand Dance,  veel vaker zullen omarmen.

De plaat lijkt echt ingedeeld in een eerste deel waaruit naar hartenlust singles geput kunnen worden – de instant catchyness van Keep In The Dark of Mesmerize is bijna onvoorstelbaar – en een tweede gedeelte waarin de heren (nog meer) hun zin hebben gedaan.

Zo gaat het tempo in Move With The Season voor het eerst wat omlaag, wat maakt dat dat nummer net zo gelaagd, maar wel meteen minder makkelijk behapbaar wordt. Of wat te denken van A Question Isn’t Answered, het strafste nummer op de plaat met dat handgeklap in de intro waar dan wat ontregelend gezang en vervolgens een stevige drum en een vettige gitaarriff over gedrapeerd worden.

Wie op zoek is naar vernieuwing mag deze ‘Sun Structures’ links laten liggen. Wie houdt van psychedelica en zijn helden van weleer wil terughoren in een band van vandaag kan weinig beters vinden in de platenbakken dan Temples. Om het met hun eigen woorden te zeggen: Temples will be standing the test of time.

Of dat waar is, kan je vanavond zelf trouwens bepalen, want de band staat in de Orangerie van de Botanique en er zijn nog een paar tickets beschikbaar.