TB Frank & Baustein - Tock!
Tracks and Traces
Wat je als artiest kan doen om de Neon Judgement-stempel, die je eeuwig zal meedragen, te omzeilen? Jezelf heruitvinden, jawel. Even leek het erop dat TB Frank, de andere NJ-helft van Dirk Da Davo, het muzieklandschap vaarwel zwaaide, maar toen ontdekte hij via Facebook producer Baustein, een man met gelijkaardige roots en visie. En de basisstenen voor ‘Tock!’ waren al spoedig gelegd.
Tel de duister poëtische zang en sinistere, muzikale vibe van TB Frank bij die van Baustein, een producer van veelgelaagde technische finesse, die teruggaat tot Tangerine Dream gerelateerde samenwerkingen, en je weet dat ‘Tock!’ veel meer is dan een plaat met een kip op de hoes.
Ten eerste is er natuurlijk die echo uit het verleden, de duistere scapes, industrial beats en zelfs de warme, expliciete stem van TB Frank waarin een niet te ontkennen Neon Judgement-echo weerklinkt. Maar de tien nummers op deze plaat stuiteren toch ook verdomd veel muzikale richtingen uit! Te beginnen met opener en single Mother Of Earh – een cover van The Gun Club – waarin schuifelende beats zowaar gezelschap krijgen van een countrybluesgitaar en de “lonesome cowboy” in een soort van mariachi-wave-ballad ronddoolt. Track twee zoekt dan weer buitenaardse taferelen op met zwaar pompende dubstepbeats en industrial-synthesizers, terwijl TB Frank op mysterieuze wijze aan storytelling doet. Reggae, disco, breakbeats, punkrock … tot zelfs ADHD-geïnjecteerde sinksenfoor-idm: de heren hebben zichzelf weinig muzikale grenzen opgelegd.
Maar wat vooral bijzonder is: de cocktail werkt! Over een echte samenhang spreken, is misschien wat overdreven. Maar de sfeer, het gevoel en de technische finesse is toch een constante die deugd doet. Dat natuurlijk in combinatie met de prima balans tussen live instrumentarium en digitale spielereien. Elk van de tien tracks is dan ook tot in de puntjes verzorgd. Gitzwart en dansbaar zoals het verhakkelde I Didn’t of eerder licht verteerbaar met een onderliggende bodem zoals de eerder romantische ballad Cool Moon: het is moeilijk te spreken van hoogtes of laagtes. Feit is dat het duo stevig wat creatieve eieren heeft uitgebroed en, wanneer de plaat mag eindigen in een pittige new wave-party met stevig pompende grooves, bonkende beats en breaks en scheurende gitaren in een Manic Youth-remix van Do It Do It (zijnde Baustein zelf), weet je dat het feestje nog niet meteen afgelopen is. Kanjer van een plaat!