Taylor Swift - Folklore

Republic Records

"Verrassing!" riep Taylor Swift op de social media, toen ze minder dan 24u op voorhand de release van haar achtste studio-album aankondigde. En een verrassing kan je dit album zeker noemen.

 

Taylor Swift is een muzikale kameleon. Ooit begonnen als jong en veelbelovend countryzangeresje, evolueerde ze met ‘1989’ naar poprock om in 2019 met ‘Lover’ af te studeren als volwaardige, hardwerkende popster met miljoenen fans over de hele wereld.

Onder normale omstandigheden was TayTay nu volop aan het touren met haar Lover Circus en had ze ook even halt gehouden op Werchter Boutique. Maar zo’n vier maand geleden werd het normale leven stilgelegd en maakten we iets uitzonderlijks mee. Iedereen zat aan huis gekluisterd. Dat was voor popsterren als Swift niet anders. En waar wij tijdens de lockdown de grote schoonmaak hebben gehouden, heeft Swift die onverwachte vrije tijd benut om een nieuw album te schrijven.

Een album waarin Swift zich opnieuw uitvindt en voor de indiefolk kiest. Doordat de nummers zo rustgevend zijn en het meer dan een uur duurt om het volledige album te beluisteren, lijkt het bij een eerste luistersessie eerder langdradig. Maar als je de moeite doet om echt naar de teksten te luisteren en je volle aandacht toe te spitsen op dit pareltje, wordt pas duidelijk wat voor een meesterwerk dit album in feite is. TayTay staat bekend om de vindingrijke lyrics. En dat is op dit album niet anders. Integendeel, de teksten bevatten meer metaforen en verwijzingen dan ooit tevoren.

Opener van dit zestien tracks lange album is The 1, waarin Swift terugblikt op een oude liefde en zich afvraagt hoe haar leven er zou uitzien, als ze waren samengebleven. Muzikaal neemt vooral een zachte piano het voortouw, ondersteund door een subtiele viool die alles tot een geheel smeedt. In Betty ligt dan weer de nadruk op gitaar en mondharmonica, een knipoog naar de countrymuziek waarmee het ooit allemaal is begonnen. Het nummer zelf gaat over een zeventienjarige die leert hoe zich te verontschuldigen.

Epiphany is een dan weer een zeer breekbaar nummer dat je tot tranen toe beweegt. Wetende dat hierin wordt verwezen naar Swifts grootvader, die meevocht in de slag om Guadalcanal, voelt dit nummer nog persoonlijker aan. Maar het meest persoonlijke nummer op het album is Exile, een duet met Justin Vernon (Bon Iver). Hierin horen we beide kanten van het verhaal rond een stukgelopen relatie. Ook bij het schrijven van het nummer heeft Vernon zijn aandeel gehad. Zo zorgde hij voor het belangrijke moment in de bridge. Bij de zang beroept Vernon zich aanvankelijk op zijn diepe bariton, terwijl Swift naar het einde toe Vernons woorden herhaalt en zo een prachtige harmonie creëert. Je voelt hoe beiden hun ziel blootleggen tijdens dit nummer. Misschien is dit wel Swifts beste duet tot op heden.

Het voorrecht om dit album en tegelijk de bijhorende merchandise te promoten is weggelegd voor het melodieuze en dromerige Cardigan. De bijhorende video werd door Swift zelf bedacht.

Dit album werd volledig in quarantaine geschreven en opgenomen, maar hierbij kreeg TayTay wel enige hulp van Jack Antonoff en Aaron Dessner (The National). En dat is zonder twijfel te horen aan de muziek. Maar desondanks bevat dit album veel typische Swift-kenmerken zoals het gebruik van de stem en de slimme teksten. Deze plaat zit vol met details en zorgt daardoor continu voor verrassingen. En waar we in het begin Swifts gekende upbeat nummers misten, kunnen we nu echt wel toegeven dat dit album het beste is dat TayTay tot nu toe heeft gemaakt. Verrassing? Hell yes!