Tame Impala - Innerspeaker

Modular

Papa is blijven hangen aan de sixties, zo zongen wij met Paul Van Vliet mee toen vader weer eens opschepte over hoeveel beter de muziek vroeger was. Papa is blijven steken in de tijd / papa werd niet ouder / dan de flower power / papa is een bezienswaardigheid. Wij vonden papa vooral belachelijk.

Zie nu. Om de andere dag komt er wel een nieuw popgroepje aanwaaien, gehuld in bandanas, dampen van fijnere kruiden en 'Peace, Love en Understanding' en wij worden daar vrolijk van. Papa en zoon verenigd in een historisch besef dat vroeger alles beter was. Of niet?

Tame Impala komt uit Australië en werd door Pitchfork als 'Best New Music' bestempeld. Dankzij het Pitchfork-effect volgden ook andere invloedrijke magazines. Wij van onze kant voelen ons genoodzaakt om wat tegengas te geven.

De nieuwe Beatles zijn zij bijvoorbeeld niet, al lijken ze dat soms zelf te willen. In Desire Be Desire Go komen ze er het dichtst bij. De stem van zanger Kevin Parker lijkt bijzonder hard op die van John Lennon. En de vuile gitaren passen zo op het  Rock Ahoy piratenschip. Lucidity, de nieuwe single (met wondermooie videoclip) ligt in dezelfde lijn maar is al een beetje een doorslagje.

In The Bold Arrow Of Time herkennen we de stonerrock invloeden waarvan sprake in het vel tekst dat onze promo begeleidde. Alleen lijdt deze song net iets teveel aan langdradigheid. Het saaist wordt het in Jeremy's Storm, dat eigenlijk gewoon een beetje in het rond waait als een gemiddeld muzakje. De grote psychedelische voorbeelden zouden zich er nooit op hebben laten betrappen, of anders zijn we het al lang vergeten.

Volgens Pitchfork is dit een plaat die je op zijn geheel moet beluisteren. Natuurlijk, en met een joint er bij waarschijnlijk. Neen, geef ons dan maar de enkele geniale nummers op repeat. De bijna perfecte popsong Solitude Is Bliss bijvoorbeeld, of afsluiter I Don't Really Mind, die netjes onder de vier minuten afklokt en met zijn hoekig drumritme en overstuurde gitaren een perfecte synthese van de plaat is. Aan de beknoptheid herkent men de meesters, dat moeten ze van The Beatles nog leren.

De platenfirma hoopt allicht dat Tame Impala in het kielzog van MGMT hoge toppen gaat scheren. We gunnen het hen van harte maar echt overtuigd daarvan zijn we niet. Voorlopig klasseren wij Tame Impala als aanstekelijk, interessant en in de gaten te houden. Ook niet slecht natuurlijk.

Tame Impala speelt op 3 november in de Botanique. Het concert is uitverkocht.