Supersuckers - Play That Rock 'N' Roll

Steamhammer

Play That Rock 'N' Roll

Supersuckers omschrijven zichzelf als "The greatest rock 'n roll band ever". En daar is geen woord van gelogen. Ze rocken al sinds 1988 en zijn met ‘Play That Rock 'N' Roll’ ondertussen toe aan hun dertiende album. 

Enkele jaren geleden werd er bij opperhoofd Eddie Spaghetti keelkanker vastgesteld. Even was het spannend, maar zoals men zegt: onkruid vergaat niet. En ook al is dit euvel al even achter de rug, toch is het tekenend dat Eddie in het openingsnummer wel degelijk "Ain't gonna stop until I stop it / ain't gonna let it go until I drop it", zingt als een duidelijk statement. Eigenlijk is dit hele album een statement: geen franjes, geen gastartiesten en geen samenwerkingen, honderd procent Supersuckers. Na dertig jaar in de branche te zitten, weten ze verdomd goed hoe ze zo’n album moeten aanpakken. 

Het is in elk geval Supersuckers op hun best op dit album.You Ain't The Boss Of Me is daar een perfect voorbeeld van. De ideale song na een zware dag op het werk  of lekker meebrullen tijdens de autorit naar huis toe:"You think it is, but you ain’t man / you ain’t the boss of me", geserveerd op Australische wijze als in de 'Dirty Deeds...' van AC/DC of Rose Tattoo. Met een likje humor natuurlijk; niemand heeft ooit gezegd dat rock-’n-roll serieus moet zijn. Sowieso ben je voor ernst dan bij Supersuckers aan het verkeerde adres. In titelnummer Play That Rock 'N' Roll kom je aan een boogie-tempo meer te weten over de voorbeelden van het trio: Ramones en Motörhead uiteraard. Ook de geneugten van op een podium te staan, komen aan bod. Meer ongein is er te vinden in That's a Thing?, eigenlijk een uit de hand gelopen woordgrapje, en  Gettin' Into Each Other's Pants, waar de titel alleen al aangeeft waar het om draait. 

Op het album staan twee covers: Michael Monroe's Dead, Jail Or Rock´n`Roll, dat de band echt op het lijf is geschreven, en A Certain Girl van Warren Zevon/Alain Toussaint, waarmee de band plots heel poppy en Cheap Trick doet klinken. Maar we vergeven het hen graag. 

Zit er iemand nog te wachten op een nieuw album van Supersuckers? Waarschijnlijk niet. Er zijn ondertussen genoeg rockbands, die hetzelfde kunnen en doen. Maar die dertig jaar ervaring pak je hen niet zomaar af. Dat zal je binnenkort zelf kunnen ontdekken, als de band in onze contreien passeert en op het podium weer van jetje geeft. Live is de band immers amper te evenaren, maar ook op dit album is er genoeg dat blijft plakken om het een goede luisterbeurt te geven. De kans is groot dat je na het horen van You Ain't The Boss Of Me meteen verkocht bent. Tenminste dat was bij ons het geval. 

22 februari 2020
Bert Gysemans