Superchunk - Wild Loneliness
Merge Records
Heerlijk klaterende gitaarpop, daar mag u ons altijd voor wakker maken. Met de voorafgaande single This Night gooide Superchunk (superbrok) de slaapkamerdeur al wijdopen voor wat de langspeler helemaal waar maakt.
In de allerbeste traditie van Teenage Fanclub. Ze kennen elkaar ook, want - o toeval - Fannies Norman Blake en Raymond McGinley zingen zowaar de backingvocals perfect in op This Night. Superchunk, uit Chapel Hill, Noord-Carolina in de Verenigde Staten en intussen aan de twaalfde worp toe. Ze timmeren dan ook al sinds 1989 aan de powerpopweg met wisselend succes. Maar de sterke do-it-yourself-ethiek en energetische aanpak zorgen ervoor dat ze nog steeds volharden in de boosheid. Vantijds trachten zij nog steeds de wereld te verbazen met - we herhalen het graag - klaterende gitaarpop.
Het begint al met een behoorlijk wow-momentje als de plaat zacht akoestisch maar zeer innemend inzet met City Of The Dead, een fraaie emo-ballad, die binnen de minuut de harmonieën alle hoeken van de kamer laat zien. En net als de single wordt er fraai werk geleverd met ondersteunende strijkers, die nochtans geen hoofdrol opeisen, maar de song deskundig schragen. Specifieke stem ook heeft zanger-gitarist Mac McCaughan, die gemakkelijk meer dan twee octaven aankan. Bovendien raakt hij ook tekstueel vaardig uit de voeten.
Om de DIY-attitude kracht bij te zetten richtten McCaughan en bassiste Laura Ballance al in 1989 het eigen platenlabel Merge Records op, dat vandaag nog altijd het eigen werk uitbrengt, maar ook dat van verwante geesten als The Clean, Destroyer, Magnetic Fields of the Mountain Goats.
Endless Summer biedt precies wat de titel belooft: zomerse pop op een bedje van fraaie gitaarpartijen. Het midtempo mag ook al eens de hoogte in op Refracting, waar ze de leemte tussen pakweg The Posies en Teenage Fanclub invullen. Maar het best zijn ze wanneer de balans van de ijle stem van McCaughan en de arrangementen stijlvol gedijt in popsongs die met veel liefde en vakmanschap in elkaar geschroefd worden.
If You’re Not Dark is de majestueuze afsluiter van het opwindend harmonieuze feestje dat 'Wild Loneliness' toch wel is. McCaughan gaat in close harmony met Laura Ballance naar het gaatje toe: “If You’re Not Dark / at least in some little part / what are you on, can we get some”. Wij lusten er wel pap van.
De groepsnaam geeft het al helemaal aan: superbrokken!