Sunflower Bean - Human Ceremony

Fat Possum

Sunflower Bean, een jong trio uit Brooklyn, weet op hun debuut perfect hun jeugdig enthousiasme en vuur te kanaliseren tot mooie, voorgesneden popnummers. Net zoals elke tiener zijn ze op zoek naar hun eigen identiteit, maar het is net die zoektocht die hun eerste wapenfeit de moeite waard maakt.

Human Ceremony



Volgens een recent interview is Sunflower Bean ontsproten uit een gezamenlijke frustratie voor alle nieuwe shoegaze en indie bands, die alles te serieus te nemen en baden in cliché geluiden.  Wat doen deze zonnebloempitjes op hun beurt? Diezelfde cliché geluiden gebruiken, maar wel laten uitgroeien tot een mooie, geurige bloemknop. Doorheen de hele plaat komen vlagen krautrock, shoegaze, psychedelica en garage rock aangewaaid als rukwinden op een zeedijk, terwijl hun geluidsgolven blijvende herinneringen schuren in uw verdedigingswal.

We horen The Cure en The Smiths in hun gitaargetokkel, Led Zeppelin en Black Sabbath in de riffs en zelfs hier en daar wat Velvet Underground. Gebracht door een drummer die er uit ziet als Frank Zappa, een zangeres die zowaar een jongere versie is van Blondie en frontman Kivlen die op de albumhoes zo indringend kijkt als Bob Dylan op zijn ‘Bringin It Al Back Home’ hoes. Een interessante geschiedenisles in beeld en geluid, zonder dat u daarvoor een boek hoeft open te slaan.

Op hun best zijn ze wanneer zangeres Cummling haar falsetstem zacht in uw huiskamer laat binnen sluipen en het crooner geluid van Kivlen van ergens op de achtergrond zijn schaduw werpt op het geheel. Opener en titeltrack Human Ceremony is zo’n mooi voorbeeld waarin Cummling zingt dat ze liever alleen is, terwijl het lijkt alsof Kivlen beneden aan het raam probeert haar aandacht te trekken. Een mooie chemie tussen een man en een vrouw, die we sinds Romy Madley Croft en Oliver Sim van The XX niet meer gevoeld hebben.

Het album waggelt van dromerige pop (2013, Easier Said) naar psychedelisch nachtmerriegeruis (Space Exploration Disaster), tot nummers als Come On en This Kind Of Feeling, die gerust als botte wekkers kunnen dienen om u uit uw benauwde droom te halen. Of single Wall Watcher, met een refrein dat zich dagenlang vasthaakt in uw hersenpan. Prikkelend maar nooit echt storend. Meeslepend, zonder alle aandacht te willen opeisen. Een bundeling nummers zeer geschikt voor wie bang is van de stilte, maar de buren niet mag wakker maken.

Hoewel er hier en daar nog wat werk is aan de teksten, heeft Sunflower Bean een debuutplaat gemaakt waar we steeds opnieuw naar teruggrijpen. Zonnebloemen kunnen ook in uw tuin makkelijk gekweekt worden uit de pit. U moet er alleen wat water, en een beetje van uw ziel durven in te steken.

27 februari 2016
Joris Roobroeck