Still Corners - Strange Pleasures

Sub Pop Records

Als we eerdere singles Fireflies en Berlin Lovers mochten geloven, dan zou de tweede langspeler van Still Corners er eentje worden om grijs te draaien. Zo gezegd zo gedaan, dacht de Londense groep, en prompt presenteerden ze een uitstekende bundeling van new wave en dream pop. ‘Strange Pleasures’, met de nadruk op pleasures.

Toen Still Corners in de herfst van vorig jaar Fireflies prijsgaf, het eerste nieuwe materiaal sinds debuutplaat ‘Creatures of an Hour’ (2011), bestempelde de toonaangevende Amerikaanse muziekblog Pitchfork het nummer zonder morren als ‘beste nieuwe single’.

De track is dan ook een verrassend allegaartje van feelgoodcomponenten, met als hoofdingrediënten een vleugje chillwave, melancholische harmonieën, het productiewerk van Greg Hughes en de sensuele, dromerige stem van leadzangeres Tessa Murray. Hetzelfde geldt ook bij Berlin Lovers – voorzien van een uitstekende videoclip - dat op zijn beurt wel meer richting 80’s synthpop gaat.

De hamvraag: zijn deze twee uitmuntende nummers een voorbode voor de rest van de plaat? Ja. Zo is opener The Trip muzikaal erg veelzijdig, met zijn spelerige synthpopgeluiden, rustige gitaarslagen en zweverige elektrische gitaarsolo’s. Bij dit soort nummers vinden we het niet erg dat er een lange intro aan voorafgaat.

Ook Beginning to Blue lijkt in eenzelfde nostalgische sound gedrenkt, iets waar I Can’t Sleep nog een stap verder in gaat: ideale soundtrack voor een nachtelijk ritje – zie ook Midnight Drive - door de stad, haar nooit dovende neonlichten en voorbijrazende wagens.

Qua sound lijkt het duo erg goed geluisterd te hebben naar enkele (oude) rotten in het vak: Still Corners is The xx (zie: het gitaarwerk in All I Know) meets Beach House (denk: de meerstemmigheid in Going Back To Strange) meets M83 (denk: de beats in Beatcity). Wij vermoeden dan ook dat Still Corners met deze plaat de dromer in de luisteraar wou doen ontwaken, net zoals de bands hierboven.

In tegenstelling tot hun vorige langspeler bieden de Londenaars met ‘Strange Pleasures’ een meer samenhangend geheel, en zijn ze op kousenvoeten geëvolueerd van post-chillwave en psychedelische uitingen naar meer volwassen en harmonieuzere hersenspinsels. Kortom, meer toegankelijk. En dat staat hen wel.