Steven Vrancken - In Between
Eigen beheer
Het is een genre dat "in" is, maar weinigen kunnen de muziekstijl precies afbakenen. Het heeft iets van minimalisme, ambient of experimentele muziek. Het gaat over soundscapes en toch weer niet helemaal. Er zit iets repetitiefs in. In de betere momenten klinkt het haast zo rijk als klassieke muziek, maar bij minder inspiratie zitten we al vlug bij loungestroop uit een luxebordeel. Maar genoeg getheoretiseerd, het is muziek die momenteel haast zo goed verkoopt als mondmaskers, als ons deze macabere vergelijking is toegestaan.
Steven Vrancken heeft in dat nogal brede en ongedefinieerde genre ook een dubbel-cd gemaakt. ‘In Between’ noemt hij het en hij mag er tevreden over zijn. Ons heeft hij geboeid en met aandacht hebben we ernaar geluisterd. Veel kunnen we er niet over zeggen omdat het vooral ervaringsmuziek is. Vrancken brengt de luisteraar in een bepaalde toestand of biedt de luisteraar muziek voor bij een bepaalde toestand aan. Dat zal wel altijd zo zijn met ambient music of met soundscapes.
De piano is het basisinstrument en dat toetsenwerk domineert de hele plaat. Wij vermoeden dat bepaalde composities, eenmaal in partituurvorm verkrijgbaar, vlug de weg naar de muziekscholen zullen vinden en het repertoire van menige publieke examens – toonmomenten schijnt dat tegenwoordig te heten – zullen vullen. Maar Vrancken doet meer en hij doet dat bekwaam.
Op Seawinds worden de vocals van Patricia Van Cutsem subtiel bijgevoegd en krijgt de wind een aangename warmte die ons meteen naar de zee uitnodigt. Hier en daar een streepje viool of cello verrijken de repetitieve toetsen van Vrancken. In Crowned ondersteunen ze goed de mooie melodie van de piano. En Anchoring Sky krijgt zelfs een hele ouverture met cello. Bij Gaiempress dachten wij even dat Mike Oldfield met zijn ‘Tubular Bells’ mee in de studio zat.
Natuurlijk gaat ook voor ‘In Between’ op wat voor quasi alle opnames in dit genre geldt: voor de modale luisteraar lijkt het allemaal nogal erg op elkaar. Het is muziek die je doet ontspannen – en daar slaagt Vrancken feilloos in – maar tegelijk een meer dan gewone aandacht vraagt om de subtiele nuances in uitvoering en dus ook in sfeerschepping te ervaren. Een kleine spreidstand die liefhebbers van het genre moeiteloos zullen nemen.
Op cd twee slaat Vrancken resoluut de weg in van het minimalisme, van de karigheid, van het nirvanische niets. Zelfs als soundtrack bij diepzeeduiken zou het een kantje-boordje-keuze zijn. Voor wel heel fijne fijnproevers lijkt ons dat dus. Of voor rabiate adepten, als je wil.
Niettemin blijft de slotsom positief. ‘In Between’ van Stijn Vrancken is een werkstuk op niveau. Het verdient aandacht, airplay, herhaling, publiciteit en alles wat dit album in jullie huis kan brengen, zeker nu je er zoveel tijd moet in doorbrengen.