Steven De bruyn & Jasper Hautekiet - Fuzzy Boundaries

El Fish Records

Kieper al die geestesverruimende troep maar meteen bij het klein gevaarlijk afval. Trippen kan voortaan ook op een veilige manier, zonder chemische poespas, dankzij het prachtige ‘Fuzzy Boundaries’ van Steven De bruyn & Jasper Hautekiet.

Steven De bruyn & Jasper Hautekiet zijn uiteraard geen onbekenden. De bruyn zette in de jaren negentig de eerste muzikale stappen aan de zijde van Roland van Campenhout, om vervolgens een frisse wind te laten waaien door de Belgische blues- en rootsscene met El Fish, een band die de grenzen aftastte van een genre dat toen toch enigszins als vermolmd werd aanzien. Dat het mondharmonicafenomeen niet voor één gat te vangen is, bleek al snel toen hij na de split van El Fish ook The Rhythm Junks opstartte, een collectief waarmee hij zo mogelijk nog meer stijlen in de blender gooide.

Plukte aan de bas bij die Rhythm Junks: Jasper Hautekiet, een muzikant die de afgelopen decennia wel vaker het pad kruiste van De bruyn, en net als zijn compagnon van vele markten thuis is. Op de schier oneindige lijst platen waarop hij meespeelt, figureren dan ook namen van divers pluimage zoals The Bony King Of Nowhere, Milow, Douglas Firs, Nona Mez en Warhaus. Daarnaast maakte hij ook deel uit van het onvolprezen Ballroomquartet, een band die – zoals hij vandaag doet met De bruyn – voortdurend op zoek ging naar nieuwe klanken en geluiden door de mogelijkheden te exploreren van akoestische instrumenten als viool, mandoline, accordeon en contrabas.  

Hautekiet deed ook mee op ‘The Eternal Perhaps’, het in 2020  verschenen solodebuut van De bruyn. Die samenwerking leidde twee jaar later tot het wondermooie ‘Aanhou Geraas Maak’, een plaat die nu dus een vervolg krijgt met ‘Fuzzy Boundaries’. Biedt deze tweede duoplaat dan gewoon meer van hetzelfde? Dat ligt eraan wat u bedoelt met "meer". De basis wordt nog steeds gevormd door de mondharmonica van De bruyn en de bas van Hautekiet, maar meer nog dan op de vorige plaat verruimen ze het klanken- en kleurenpalet door het gebruik van elektronica, percussie en toetsen.

In het najaar van 2024 kregen we al enkele voorsmaakjes van dit album. Eerst was er het erg mooie, ingetogen en melancholieke Tot Ziens, opgedragen aan een veel te jong overleden vriend. Vervolgens onthaalde het duo ons met Canchanchara op een heerlijke zomerse cocktail met contrabas, mondharmonica, elektronica en een laidback Caribische groove, geïnspireerd door de ontmoetingen met lokale muzikanten in Cuba. Een paar weken voor het verschijnen van de langspeelplaat werd dan ook nog eens het intrigerende ‘Rabit Hole’ uitgebracht.

Met deze drie nogal contrasterende nummers werden meteen ook de grenspalen geheid van het sonische territorium, waarbinnen de tien tracks van deze plaat zich situeren. Van een vastomlijnd plan was evenwel geen sprake toen De bruyn en Hautekiet zich in de nazomer van 2023 een kleine week verschansten in de Gentse Boma Studio, integendeel. Zonder enige voorbereiding improviseerden de twee erop los, met als resultaat enkele tientallen lappen muziek waaruit ze pas maanden later de tien nummers van deze plaat distilleerden.

Door die werkwijze, waarbij in de studio vooral gepoogd werd Het Moment te grijpen, zal deze muziek in zekere zin ook "nooit helemaal af" zijn. De grote lijnen en de thema’s van de nummers zullen er wel steeds inzitten, maar live zullen ze nooit twee keer volledig hetzelfde klinken, net omdat het de bedoeling is dat ze altijd blijven groeien en evolueren. Het levert hoe dan ook een erg boeiende, beklijvende luistertrip op die de luisteraar voortdurend – maar vaak zonder dat hij er veel erg in heeft omdat alles mooi in elkaar overvloeit - op het verkeerde been zet.

Als we het ons gemakkelijk willen maken, dan bestempelen we deze muziek zonder meer als "filmisch". De luisteraar kan zich dan laten leiden door suggestieve titels als Space Debris en Rabbit Hole, of door exotisch klinkende benamingen als Oishii, Sonsopkoms en Canchanchara. Het lijkt ons echter beter om – zeker bij de eerste luisterbeurten – de muziek zijn werk te laten doen en gewoon te luisteren zonder al te veel voorkennis, zonder een uitgebreide studie dus van de tracklist en van de lijst met instrumenten die werden gebruikt om deze prachtige muziek te maken. We gaan hier ook niet vertellen welke associaties deze plaat bij ons oproept, want we willen u het plezier niet ontnemen om zelf de mooie plekjes te ontdekken waar ‘Fuzzy Boundaries’ u mee naartoe neemt.

Dit kaleidoscopische album zeilt langs flarden jazz, folk en world, die aan elkaar worden geknoopt door elektronische elementen. De ene keer klinkt de muziek erg toegankelijk en melodieus, de andere keer eerder ongrijpbaar en mysterieus. In Sonsopkoms en Tot Ziens gaan De bruyn & Hautekiet recht naar het hart, terwijl Oishii, Observance en Graze Shot ons dan weer aan het dromen zetten en Strum, Action Replay en Space Debris op hun beurt veeleer bevreemdend klinken.

‘Fuzzy Boundaries’ is een plaat voor alle seizoenen. We hebben ons kunnen warmen aan deze muziek tijdens kille winteravonden, maar we zijn ervan overtuigd dat de magie nog niet zal uitgewerkt zijn wanneer de zomer aanbreekt. Deze muzikale toverbol geeft zijn geheimen namelijk maar mondjesmaat prijs, want nog steeds ontdekken we elke keer weer nieuwe elementen die we voordien nog niet hadden opgemerkt. Machtig mooi!