Stella Donnelly - Flood

Secretly Canadian

"Thuis is waar je Stella staat", is een oude slogan voor een Belgisch biertje, maar het gaat ook op voor deze Australische zangeres.

Stella Donnely maakt er immers een gewoonte van om nooit lang op één plaats te blijven. Voor deze plaat verbleef ze in de regenwouden van Bellingen, Australië. Daar deed ze aan vogelspotten (zie ook de kluten op de cover) en vergat ze alle verwachtingen die rezen na het prima debuut ‘Beware Of The Dogs’. Door in contact te treden met de natuur boorde ze onverwachte creatieve bronnen aan en toen ze uit Bellingen vertrok en vervolgens door Fremantle, Williams, Guilderton, Margaret River en Melbourne trok, had ze voor ze er erg in had voldoende materiaal voor vier albums.

Dat schreef ze niet allemaal alleen zoals vroeger, maar met bandleden Jennifer Aslett, George Foster, Jack Gaby en Marcel Tussie en samen waanden ze zich in een muzikale speeltuin. Donnely schreef ook niet meer louter songs op gitaar, maar ook op piano, iets wat duidelijk te horen is aan songs als de tedere pianoballade Restricted Account, het aangrijpende Underwater en het speelse Move.

Dat zorgt er wel voor dat deze plaat minder bruisend is dan het debuut, ook al probeerden co-producers Anna Laverty en Jake Webb (Methyl Ethyl) de spontaniteit mee te bewaken. In openers Lungs en How Was Your Day en in het titelnummer lukte dat zeer goed, maar Flood klinkt eerder warmer dan onbezorgd, ook al zit er nog altijd iets erg meisjesachtigs in Donnely’s stem en zingt ze in de opener: "I’ll be a child / The rest of my life.”

Haar tweede klinkt ook complexer. De songs ontvouwen zich laag per laag, bevatten zeker voldoende lucht, maar ook koperblazers, synths, delicate drums en sprankelende gitaren. Hoe dieper we in de plaat duiken, hoe spaarzamer de arrangementen lijken te worden. Alsof Donnely langzaam opgaat in de natuur zoals tijdens die vogelsessies. Morning Silence is uiteindelijk niet veel meer dan zang en akoestische gitaar.

Afsluiter Cold, waarin ze een beetje giftig terugkijkt op een relatie, zorgt wel nog even voor een opleving. Muzikaal dan toch, want de relatie blijkt dood. “I'll be complete when you're not mine”, klinkt het om dan te besluiten met het mantra: “You are not big enough for my love”.

Doorheen de plaat kijkt Donnely op de eigen, unieke manier naar de dynamiek die ontstaat tussen mensen. Of het nu gaat om familiale, romantische of platonische relaties. Iedereen die je ontmoet, laat sporen na en op jouw beurt maak jij een indruk op de ander. Die observaties weet Donnely prachtig te verklanken in tekst en muziek.

Op deze plaat staat nog maar een deel van de nummers die ze kort na Bellingen schreef. Dus wie weet komt er snel nog een vervolg. Je kan het haar vragen op 18 november. Dan staat ze in de Botanique.