Statue - Calexico Point

Fons Records

Lente en blijkbaar staat naast de fallus impudicus ook de gitarus insolentus in bloei. Statue heeft een nieuwe plaat uit. En dan gaat, ongeacht de weersomstandigheden, ook de zon schijnen. 

Calexico Point



Want de Limburgse school stuurt dan weer zijn zonen en dochters uit. En na het huzarenstukje dat Statue eind vorig jaar in de AB leverde, mogen ze met dit 'Calexico Point' opnieuw een item van de bucket list schrappen: "prima plaat maken".

Statue draait om gitaren. Niks meer, maar vooral niks minder. Het zijn de gitaren die spreken, het zijn de gitaren die steken. Op 'Calexico Point' wordt verder gewerkt op de basis die ze met het debuut legden: spannende stukjes muziek maken. De gitaar wordt hier niet geïdoliseerd zoals dat – met alle respect -– bij pakweg Joe Satriani of Steve Vai het geval is. Deze jongens laten het instrument spreken zonder dat er grote gebaren of uitgebreide solo's bij nodig zijn.

Postrock is ook weer niet de juiste snaar om te beroeren. Het is dan wel zuiver instrumentaal, maar gaat vaak veel subtieler dan het eindeloze geëmmer van sommige van die bands. Eerder neigt het naar experimentele muziek, waarbij gezocht wordt naar manieren om overgangen tussen schijnbare tegenstellingen naadloos te laten verlopen.

Met I Got Your Raumschiff slaagden ze er al in de programmatoren van Duyster te verleiden en ook 22Tracks ging al overstag. Volkomen terecht trouwens, want het nummer prikkelt van bij de opening tot het laatste akkoord. Van alle nummers op de plaat is dit misschien nog het meest recht door zee, het snelst te behappen, maar het blijft wel hangen.

En dan heb je de bescheiden ode aan producer Philip Weies – ook nog actief in de band Go March – in de vorm van Go March Or Get Some Excercise. Luister aandachtig en pik de nuances eruit, check de verschillende rollen van de gitaristen, die elk hun taak toebedeeld kregen. En ondertussen laat de ritmesectie de band marcheren alsof hun leven ervan afhangt.

Of check het ADHD-geïnspireerde Rilatine For A Rabbit Syndrome. Men zou voor minder naar de apotheekkast kruipen. Want net als je denkt het door te hebben en je afvraagt of dit nu nog lang kan doorgaan, wordt er weer een laagje aan toegevoegd. Net als Ennio Morricone dat doet met zijn films: scenes rekken om de spanning tot het uiterste te laten oplopen. ‘Calexico Point’ zou trouwens zo één van de titels van zijn films kunnen zijn.

Ergens lijkt er ook een kort stukje toetsen in één van de songs te sluipen, maar we laten u dat zelf ontdekken. Alleen blijkt ook dat dan weer een gitaar te zijn (zo wist de band ons te vertellen). Maar lost u vooral zelf het zoekplaatje op. Statue is verdomd goed bezig. Niet dat ze ooit commerciële potten zullen breken, maar wij hebben zo het gevoel dat het hen daar sowieso niet om te doen is.

De plaat verschijnt op 11 april. Statue staat op 22 mei met Earthless en Manngold in de Vaartkapoen in Brussel.

3 april 2015
Patrick Van Gestel