Stash - All That Fire
Diva Records
Stash staat bekend om zijn zeemzoete ballads, en hun langverwachte derde album ‘All That Fire’ is dan ook een schot in de roos. Houd de zakdoekjes maar klaar, want het is moeilijk om niet ontroerd te raken bij Gunther Verspechts hemelse, hese stem.
Don’t Be Fooled, Whisper Something en Mr. Undertaker zijn de meest uptempo pareltjes op het overheersend rustige plaatje. Eerste single Don’t Be Fooled zet dan ook de toon om potentiële kopers aan te trekken.
Het nummer trapt af met elektrische gitaarklanken, waarna de drums erbij komen. De tekst staat in schril contrast met de op het eerste gezicht opbeurende melodie, maar dan ken je Stash nog niet. Voor vrolijke nummers moet je immers absoluut niet bij Verspecht en co zijn. Halverwege de single wisselen gitaar, drum en achtergrondzang elkaar tot op het einde toe af, in een verrukkelijk geheel.
De titeltrack All That Fire beroert het binnenste van je ziel. Gunther Verspecht grijpt terug naar zijn jonge jaren en legt zijn ziel op een verheven manier bloot. Misschien wel de mooiste hartenbreker van het album. Een ontredderde stem vervult ons met verlangens naar warmte, de open armen van een lief of een knisperend haardvuur. Het smeltende “We’re not really talking but we both know the feeling” verraadt de kern in één zin.
Het sentimentele Falling From Grace brengt ons in pure vervoering. We zijn snel geneigd om mee te janken en willen wegkruipen in een hoekje. De occasionele instrumentale gitaarintervallen maken het nummer alleen maar verdrietiger en grijpen je bij je nekvel. Kippenvel krijgen we ervan.
Hope She´ll Be Happier With Him is dan weer o zo donker en de galmende vibraties van Verspechts stem zorgen voor het ultieme gevoel van rechtopstaande nekhaartjes. De huilende gitaar bouwt het nummer langzaam op, en na drie minuten bereikt de klaagzang een schitterende climax. In de verte horen we een hartje breken. Bewogen rock in hart en nieren, dit is duidelijk een van de beste nummers op de plaat.
Met When It Burns zet Stash zelfs een voet in de goddelijke jazz. De volledig instrumentale track bewijst nog maar eens hun kunnen. Een rustig intro van gitaar en drum wordt geleidelijk aangevuld met een magische piano. Het is gedurfd, maar op alle vlakken geslaagd.
De bekoorlijke klanken over het hele album brengen je in een sfeer van genot en melancholie. De mannen van Stash weten hoe ze je in een draaikolk van gevoelens moeten storten, en tonen eens te meer dat ze virtuoos genoeg zijn om een excellent en gevarieerd album te compileren.
15 november 2009