Spoil Engine - Stormsleeper

PIAS

Wie moderne metal van dichtbij huis wil proberen, kan moeilijk om Spoil Engine heen. Het Belgisch-Nederlandse vijftal schopte het al meerdere malen tot diverse grote festivals en StuBru's Afrekening. Met de vierde langspeler 'Stormsleeper' presenteert de band een nieuw gezicht en vooral een nieuw stemgeluid.

Tegen het derde album 'The art Of Imperfection' kon Spoil Engine rustig doorgaan als een soort Machine Head van de lage landen. Sterk, grillig en met gevoel voor pakkende songs. Het vertrek van zanger Niek in 2014 dwong de band een nieuwe weg in te slaan. Als vervanger werd de Maastrichtse Iris Goessens aangetrokken.

Spannend, zo'n niet-alledaagse wijziging op een cruciale positie in de line-up. Maar van een dramatisch ingrijpende verandering van de muzikale stijl is toch geen sprake. Op 'Sstormsleeper' blijkt de vocaliste schitterend in het bestaande geluid van de band te passen. Haar relatief zware stem klinkt nu al vertrouwd.

Daarnaast brengt zij ook nog een frisse wind mee. De melodische stukken - in het refrein van het titelnummer bijvoorbeeld - zijn langer en intenser. Daarbij veroorzaken ze niet, zoals bij sommige andere bands, grote contrasten met de hardere elementen, maar vallen ze juist mooi in het geheel. Het is moeilijk te zeggen of daar een speciaal recept voor is, maar in The Verdict zijn de elementen zo goed gemixt dat je nog nauwelijks de overgangen kan aanwijzen. De kans dat hardere klanten afhaken lijkt in elk geval kleiner dan bij veel soortgenoten.

Een andere, opvallende nieuwigheid is de lengte van de plaat. Er zijn slechts zes nummers waarvan er maar twee in de buurt van de vijf minuten komen. In termen van kwantiteit zeer mager maar wellicht een slimme zet met het oog op het geringe geduld van sommigen om een full length uit te zitten. Feit is dat Spoil Engine de gehele rit op scherp staat. En dat levert in korte tijd diverse pieken op, steeds in een wat andere gedaante.

Constante factor hierbij is de zware, industrial-achtige aankleding, maar tot veel herhalingsoefeningen of eentonigheid leidt die niet. Het is eerder een aantrekkelijke verpakking van een stevige brok energie. Bijna alle nummers kennen een hoog tempo, met Hollow Crown als absolute speed king. Aan het slot wordt nog even gas teruggenomen in de ballad (met scherpe rand) Singing Sirens.

Spoil Engine heeft zich met 'Stormsleeper' dus op meerdere fronten bewezen. De band klinkt professioneler dan ooit en lijkt klaar voor een definitieve, internationale doorbraak. Wel is het te hopen dat bij wijze van compensatie voor de korte plaat er ditmaal sneller een opvolger komt.