Splendidula - Somnus

Argonauta records

Je zal als label en/of muzikant maar plannen hebben gehad in 2020. Je was eraan voor de moeite. Platenperserijen wereldwijd keken snel aan tegen een gigantische achterstand, koeriers konden door de karrevracht online aankopen  niet volgen. Wat nog niet volledig klaar was in 2020, krijgen we gelukkig in de eerste maanden van 2021 voorgeschoteld. Zo ook dit derde album van onze eigen Splendidula, die voor 'Somnus' in zee gingen met de specialisten van Argonauta records. 

De verwachtingen voor dit derde album waren natuurlijk hooggespannen, want uiteindelijk was het al een tijdje uitkijken naar dit album. De eerste single Somnia was er al in september en werd terecht tot openingstrack gepromoveerd. Hier valt alles in de plooi, want na de intro en de openingsgil van Kristien Cools leidt het vijftal ons een kleine drie kwartier lang door hun donkere wereld vol waanideeën, nachtmerries, verstoorde dromen en verschijningen. Vrolijke Fransen zijn het zeker niet. Muzikaal blijft alles eveneens duister. Maar begriijp dit niet verkeerd: dit is een meesterwerk. Vanaf de opener worden er al de nodige kaarten op tafel gegooid mits tempowisselingen, grommende baslijnen, wilde gitaren en het zangduo Kristien en Pieter met de aanvullende stemmen. 

Of een doommetalband nog kan verbazen? Jazeker! Incubus opent op kousenvoeten akoestisch en met Nederlandstalige tekst. Als tweede stem Pieter dan invalt, gaat het tempo de hoogte in. Maar Kristiens stem blijft aanwezig. Alsof Pieter echt een incubus is en Kristien in haar slaap bezoekt. Na het middenstuk wordt er dan overgeschakeld op Engels. Muzikaal wederom een knap staaltje. Het solo-gitaarwerk is in de laatste twee minuten om van te smullen. 

Oculus is het korste en tegelijk ook traagste nummer van het album. Denk hier louter referentiegewijs aan Acid King van Electric Wizard, maar dan met een mix van de twee zangstemmen, zoals ze dat bij Splendidula doen, en met een episch einde met aangepaste toetsenpartij. Een opmerkelijk nummer dat blijft nazinderen. 

Drocht, de tweede single,  kennen we ondertussen ook van de creatieve isolatievideo met de Nederlandse tekst en een vreselijk uitziend (ge)drocht. De video best niet te laat voor het slapen gaan bekijken. Afsluiter When God Comes Down brengt terug rust in hoofd en oren. Muzikaal schakelt het vijftal een versnelling lager en dat geeft de muzikanten weer lekker veel ruimte om er iets fijns van de maken. Een echte afsluiter om in te kaderen. 

Dit 'Somnus' staat als een huis. Veel meer woorden zijn niet nodig. Ieder radertje valt netjes op de plaats. Als een spel Tetris. Niets werd aan het toeval overgelaten: sterke nummers, magnifieke zangstemmen, een visueel knap eindproduct (splattervinyl, een mooie hoes) en de befaamde Alan Douches die voor de totaalklank zorgde. Knap Belgisch album dat ook international zal opvallen. Nu nog een podium en dan optreden. Zo veel mogelijk en alle landgenoten over dat nieuwe album vertellen.