Spam Javelin - The Three Chords Of The Apocalypse

Link2Wales Records

Het jaar is nog maar pas bezig of we tellen al minstens één sappige snedige punkrockplaat, getekend Spam Javelin. Het, in 2015 opgerichte trio uit Wales met de vreemde naam geeft op het tweede album weer stevig van jetje. Vijftien nummers tussen de halve en de drie minuten uitgebracht op het eigen punklabel Link2Wales en opgenomen tijdens de "apocalyps" van 2020. 

Na een hele reeks ep's en singles - luister vooral naar favoriet Nazi Line Dancers Fuck Off - was het de hoogste tijd voor een opvolger voor het debuutalbum ‘The Crack Whores Of Betws Garmon’. Want de wereld is niet stil blijven staan en de drie uit Wales hollen blijkbaar van het ene avontuur naar het andere. Naar grote punkrocktraditie is geen enkel huisje nog veilig. Met een pen zo scherp en snedig als die van Jello Biafra pende zanger-gitarist Neil Crud een nieuw album vol met inventieve teksten.

Of het nu gaat om het bizarre autobiografische avontuur van de band in God Bless America, waarin ze verhalen van de geplande tour door de Verenigde Staten van Amerika ter promotie van het debuutalbum, maar geweigerd werden en op het eerste vliegtuig richting Europa werden gezet, wat voor hen spijtig genoeg naar Ijsland was, of de linkse ideeën in Herd Impunity en Children Of The Shoe, de band komt er met de glimlach mee weg. En laat het allemaal iets luchtiger klinken dan het eigenlijk is. 

Het hoeft ook niet allemaal tekstueel correct of zwaar te zijn. You’re A Sanctimonious Prick en Fuck You (cover van Subhumans) hebben weinig uitleg nodig. Joy Division Tool is is dan weer een - jawel - op Joy Division geïnspireerde baslijn met hun mening over de hipstergeneratie. Muzikaal doemt Ballad of Jimi Hendrix van Stormtroopers Of Deaths op. Ook het eigen heilige punkhuisje wordt niet gespaard. Wat doe je, als je als punk ouder wordt? Luister aandachtig naar I Used To Be A Punk en je weet het meteen. Mocht je een rodedraadzoeker zijn, je hebt geluk: op Shit You Don’t Need, More Shit You Don’t Need en Even More Shit You Don’t Need krijg je een opsomming van wat een punk zoal niet nodig heeft om het leven te leiden zoals hij/zij wil.

Zonder twijfel heeft de band veel plezier gehad aan de opnames van dit album, maar de luisteraar des te meer, muzikaal is het allemaal zeer consistent en pittig: Dead Kennedys meets D.O.A. meets Cockney Rejects. Geen twijfel, in 2021 is punk nog altijd levend. Wij genoten met volle teugen van iedere seconde van de plaat. De hanekam is alvast stofvrij gemaakt. Surf naar de bandcamppagina van de band voor een eerste kennismaking: een heel deel van de discografie is beschikbaar aan vrije gift. En aangezien de band toch geen poging meer gaat wagen in de VS, is het misschien het moment om ze eens naar hier te halen voor bijvoorbeeld een festival als Breaking Barriers of op de punkshows van Funeral Dress. Ons ga je alvast op de eerste rij vinden.