Soweto Soul - Soweto Soul

Joep Pelt

Soweto Soul brengt, in samenwerking met de Nederlandse producer Joep Pelt, op het debuut een ode aan de Zuid-Afrikaanse townships. Dat resulteert in een erg fris album waarop zowel traditionele (Kwela, Mbaqanga, Kwaito) als moderne stijlen (soul, r&b, hiphop) met elkaar vermengd worden.

Gitaarglobetrotter Pelt, een fan van Ali Farka Touré en bluesy gitaarhelden als R.L.Burnside, bezocht in 2010 voor het eerst Zuid-Afrika met de intentie er een muzikale radiodocumentaire te maken. Hij stelde vast dat oude, Afrikaanse muzieklegendes thuis zaten terwijl een volgende generatie rusteloos op zoek was naar een muzikale identiteit. Kortom: verschillende generaties met andere gewoonten en ideeën. Daaruit ontsproot het idee om beide aan elkaar te koppelen.

Pelt verzamelde een reeks jonge en oude, muzikale talenten rond zich (rapper Zuluboy, pennywhistle-legende Lemmy Special Mabaso, Soul Brothers-organist Black Moses Ngwenya, Shangaan-zanger Penny Penny en hiphopsensatie Gigi Lamayne) die vol enthousiasme en energie samen een reeks nummers tot stand brachten. Heel het creatieve proces, van idee tot uitvoering werd gedocumenteerd door filmmakers Bart Verhoeven en Jesse Bom.

De hoes van het album werd ontworpen door kinderen van de Sekwati-school in Soweto en een deel van de opbrengsten van dit album zal naar deze school gaan. Nobele gedachten, maar gelukkig zijn ook de muzikale merites van Soweto Soul lovenswaardig.

De korte opener Black Mamba met guestvocals van Amagugu Ezwe en Sizwe Magwaza is meteen een stevige wake up call. Met Soweto Soul beland je in de Afrikaanse townships waar de traditionele rapper Zuluboy, Sizwe en hiphopsensatie Gigi Lamayne je opwachten. Assertieve slamraps met funky gitaar doen het werk, al wordt de song vooral gedragen door een heerlijk achtergrondkoortje. Jammer dat dergelijke tracks zelden of nooit te horen zijn op de radio.

De vrolijke countryrap van Ngikhumbulu Mama en het eerder traditionele Umuntu ("we're talking to the world / it doesn't matter who you are / doesn't matter where you're from") evenals het catchy Cold Drink, dat een danslustig feestgevoel opwekt, zijn vlotte en goed in het oor liggende nummers.

Halfweg is er een heerlijk rustpunt in de vorm van Shwele Baba, waarin een enkele akoestische gitaar en vocals doen denken aan Bob Marley; een song waar een soulster als Lauryn Hill wat veil voor zou hebben. Die wordt gevolgd door de olijke, meerstemmige vocalchants van Nonkala die een ander uiterste opzoeken.

Dit 'Soweto Soul' moet het hebben van traditie (Mbaqanga), luie feelgood (Jive Makwela), moderne geluiden en fiesta (Papa Penny). De bruisende energie en hoge feelgoodfactor maken hiervan een aangename luisterervaring, die aanleiding geeft tot verdere ontdekkingen. Check zeker ook de meer dan boeiende documentaire.