Soviet Soviet - Endless

Felte

Een tijdje geleden was Soviet Soviet hetzelfde lot beschoren als SX en Coely. De band uit Pesaro, Italië mocht de VS niet binnen voor SXSW. Erger nog: de band vloog even de gevangenis in en werd zowaar gedeporteerd.

Endless

Met een naam als Soviet Soviet vraag je in het Amerika van Trump natuurlijk om problemen. En je kan van de gemiddelde Amerikaanse douanier nu eenmaal niet verwachten dat hij gelooft dat je uit Italië komt met zo’n naam. Ook aan de muziek van dit trio kan je onmogelijk afleiden dat ze uit de zonnige laars komen. ‘Endless’ staat immers vol met strakke, donkere postpunk.

‘Endless’ is de derde plaat waarop de band zijn kunnen toont en ze wordt in het thuisland al jaren beschouwd als een van de meest geloofwaardige exponenten van de postpunk en new wave. Eerder brachten ze al debuut ‘Summer Jesus’ uit via Tannen Records en drie jaar geleden volgde dan ‘Fate’. Maar het mag gezegd dat ze op ‘Endless’ de sound aanzienlijk opvijzelden.

De sterkte van ‘Endless’ schuilt in twee zaken waarvan het ene het gevolg is van het andere. Op de tweede schijf ligt de focus veel meer op het melodische terwijl ze op ‘Fate’ vaak genoegen namen met een goede aanzet. De nummers zijn dus veel beter afgewerkt en beperken zich niet tot rusteloze geluidsstormen die weliswaar het gevoel van onbehagen opwekten dat ze voor ogen hadden, maar veelal bleven steken in goede bedoelingen.

Een tweede, daaruit volgend aspect is de uitbreiding van het sonisch palet. Met beter uitgewerkte nummers moet je ook daaraan aandacht schenken; en dat deden de drie ook. De gitaarpartijen zijn complexer en boeiender en de ritmesectie stuwt in de meeste gevallen de boel in de juiste richting, waarbij men ook durft te variëren.

Men hoeft alleen de eerste vier nummers te horen om te begrijpen dat Soviet Soviet in dezelfde hoek zit als waar bij ons Customs zitten of zaten. Opener Fairy Tale wordt al meteen gekenmerkt door een baspartij waar Joy Division in de jaren stillekes het patent op nam terwijl de stem van zanger-bassist Andrea Giometti ergens in de schaduw blijft en de gitaar over alles een doordringende waas legt.

Endless Beauty schakelt mooi tussen leegte en verzading en Remember Now is eigenlijk een minicompilatie van twee nummers die in iets meer dan vijf minuten werden gepropt. Hetzelfde geldt voor Going Through waarvan het eerste deel strak aan de teugels voortjakkert alsof een meute KGB’ers hen op de hielen zit, terwijl in het tweede deel uitgehijgd wordt in het portaal van een shoegazewinkel.

De meest melodieuze track is het centrale nummer Star, dat aftrapt met een typische new wave-intro, maar gaandeweg overspoeld wordt door postrockinvloeden waaruit af en toe een knap refrein de kop opsteekt. Maar het is Pantomine dat als single werd gekozen. Een typisch live-lieveling waarvoor het gemakkelijk meeklappen is met de handen boven het hoofd, maar dat geldt even goed voor Rainbow.

We kunnen alleen maar concluderen dat Soviet Soviet goed naar zijn voorbeelden heeft geluisterd en er al bijna tien jaar consequent en bedreven een eigen draai aan blijft geven. Misschien gaan ze wel eindeloos door.

19 april 2017
Marc Alenus