Sour Widows - Revival Of A Friend

Exploding In Sound Records

Zeven jaar knutselen en schaven aan een debuutplaat om ze dan te laten klinken als een verzameling spontane jams. Susanna Thomson, Maia Sinaiko, drummer Max Edelman en bassist Timmy Stabler slaagden daarin.

Volgens zowel de Egyptische mythologie als de Bijbel wisselen zeven vette en zeven magere jaren elkaar af. Als je de pech hebt om een band te beginnen net bij het begin van die tweede periode, heb je het vlaggen natuurlijk. Het overkwam Thomson en Sinaiko die, net voor ze Sour Widows oprichtten, elk met onheil te maken kregen. Sinaiko verloor op haar eenentwintigste een partner aan een overdosis en bij Thomsons moeder werd kanker vastgesteld. Vier jaar later overleed ze. Die ervaringen waren goed voor een aantal liedjes die niet zelden gingen over het omgaan met verlies.

Toen ze die drie jaar geleden wilden inblikten, kreeg ook Thomsons vader kanker en kreeg één van hen te maken met een traumatische relatiebreuk. Bijna schoot de band er bij in, maar het trio hield vol, klampte zich vast aan de muziek en probeerde via dat houvast alle ellende te verwerken.

‘Revival Of A Friend’, met elementen van slowcore, Big Thief-achtige folk en jarennegentiggitaarrock en -postrock, is er het resultaat van. Een verzameling van tien songs, goed voor meer dan vijftig minuten hypnotiserende en troostende muziek zonder echte hoogvliegers, maar ook geen enkel beschamend dal. En ook al passeert er heel wat verdriet, toch voelt de plaat nergens klef aan.

Sinaiko en Thomson kennen elkaar al van kindsbeen af. Ze leerden elkaar kennen op kamp en bleven contact houden. Gaandeweg werden ze een soort bloedzusters. De stemmen lijken dan ook voor elkaar geboren, net als die van Sofie Buyck en Roos Van Acker lang geleden bij Eden klonken, en ook de gitaren lijken wel zussen, ook al is de ene een Ibanez Custom Agent uit ’72 en de anderen een Gibson SG uit ’89.

Met Edelman en Stabler als loom pompende motor dansen gitaren en stemmen om elkaar heen, soms dicht bijeen, dan weer in een wanhopige achtervolging op elkaar. De vaak repetitieve, maar subtiel ritmische variaties en de afwisseling tussen tedere en wilde momenten werkt betoverend, al geeft de plaat zich maar langzaam prijs. Bij een eerste beluistering lijk je bijna naar één lang nummer te luisteren.

Als we er toch enkele hoogtepunten uit moeten pikken, gaan we voor afsluiter Staring Into Heaven / Shining en het aangrijpende I-90. Het eerste omdat het heel mooi aantoont dat aanvaarding van wat je niet kan veranderen, helend kan werken, al duurt het lang (de song duurt ook langer dan acht minuten). Het tweede omdat het de beste single was die ze uit de plaat konden puren en omdat het zo mooi verhalend is.

En dan is er natuurlijk ook nog die andere single Cherish die, na een langzaam opgebouwd barok crescendo, overgaat in een elegante finale over het zoeken naar liefde, vertrouwen en verlossing door twee hartsvriendinnen die samen zoveel meegemaakt hebben. Het is een smeekbede om liefde, vermomd als een vloek tegen de wereld. “The song says everything I couldn't say to my family and friends in that grief-stricken state”, zei Sinaiko erover. “I hope it can serve as a reminder that we all deserve to be cherished through our hardships, even when we are at our most difficult to love.”

‘Revival Of A Friend’ is dus geconcipieerd in diepe, onbeschrijflijke pijn en verdriet, maar het is tegelijk een teder, oprecht en hoopgevend album dat aantoont dat vriendschap, muziek en tijd dat allemaal in iets moois en blijvends kan veranderen.