Sons Of Disaster - Cursed

Mottow Soundz

Cursed

Het Brusselse Sons Of Disaster laat in volle coronacrisis het nieuwe album ‘Cursed’ op ons los. Niet evident, maar eenmaal alles gepland is, is er geen weg terug.  Zonde dat er op dit moment geen releaseshow kan plaatsvinden, want Sons Of Disaster hebben een live reputatie om u tegen te zeggen. Ze houden ervan te spelen, meestal in te kleine bars en cafés en bij voorkeur in het midden van een kolkende zwetende massa, gevat in een wilde mosh of pogo. ‘Cursed’ is alvast een potig album dat zelfs zonder enige vorm van releaseshow stevig op de benen staat.

De sfeer zit er vanaf opener Die Motherfucker goed in. Lekkere speedpunk-’n-roll met een even lekker meebrulrefrein, dat weinig tot de verbeelding overlaat. Met het tweede nummer, Frites, Putes, Bagarres, gaat het tempo nog iets meer de hoogte in. De invloed van de Amerikaanse hard-’n-punkbands uit de de jaren tachtig is nooit ver weg. Ook niet in Burning Hearts, waarbij we mogen genieten van het geweldige gitaarspel. Dat ze plezier gehad hebben is wel duidelijk, want het lijkt wel alsof bij het refrein half Brussel achter de microfoon stond. 

HRIR, kort voor "Hard Times, Respect, Inside, Regrets", is het langste nummer van het album en een hardcore punkknaller genre Sick Of It All meets Biohazard. De uitleg die zanger Greg eerder aan Doomed & Stoned gaf over dit nummer was dat het een liefdesnummer is, geschreven voor de vrouw van zijn leven. Zij kreeg hem terug op rails na een zware periode, maar uiteindelijk brak ze toch zijn hart door te vertekken. In Boozin' N Drivin' is het vrij duidelijk wat het onderwerp is met het even voorspelbare einde. Land Of The Sons is de eerste single van het album en kan zo het lijfleid van de band worden. Het onderwerp is dan ook de ideale wereld waarin iedereen respect heeft voor elkaar en waar alleen maar de beste rock-'n-roll te horen is.

In U.S. Bitch bezingt Greg Triest de andere kant van de relatie, die hij in HRIR al had aangestipt, met name de nasleep en de uiteindelijke verwerking van de breuk. In de supersnelle afsluiter Fuck You, worden de puntjes nog eens goed op de spreekwoordelijke i gezet. Het moge duidelijk zijn welke boodschap de vijf Brusselaars geven aan iedereen die dat verdient. 

Op ‘Cursed’ staan dus tien vette kernraketten die je voor goed een half uur alle problemen van de wereld doen vergeten. Muzikaal laat het zich ergens vangen tussen hardcore punk en metal. Zoek het in de buurt van The Zig Zags, om maar een naam te noemen. En net als bij hen zijn alle nummers ook hier net catchy genoeg. Dat hebben ze ook bij Mottow Soundz gezien, want dit is weer een fijne release die mooi past in het rijtje waarin ook My Diligence, La Muerte en Progerians thuishoren. En die releaseshow houden we nog te goed. Afgesproken? 

26 maart 2020
Bert Gysemans