Sonder - Sonder

Eigen beheer

Sonder is een nieuw gevormde band rond de Belgo-Spaanse zangeres Kirstie de Alegria. Moedig en gedreven als ze zijn, brengen ze in eigen beheer het debuut ‘Sonder’ uit. Dat verdient op zijn minst een recensie. Here we go.

De sterkte van dit debuut van Sonder zit hem ongetwijfeld in de verrassende variatie in de verschillende composities. Soms domineert een steelgitaar in een melancholisch nummer als Languish, terwijl Doubts dan weer drijft op een consequent volgehouden drumriff. Lost rust op een akoestische piano en is misschien wel de mooiste ballade van het hele album.

Soms is een song uitvoerig gearrangeerd, Forest met een wat onderzoekende tekst geldt als voorbeeld. Maar evenzeer het van een bezwerend crescendo voorziene Ultimate Freedom is behoorlijk bewerkt. Het maakt de song zeker rijker. Dan weer is het de eenvoud zelve.

Een andere constante op ‘Sonder’ is de mooie stem van Kirstie de Alegria. Dat kan ook moeilijk anders als de band speciaal rond haar is gebouwd, horen wij jullie al gniffelen. Misschien niet de krachtigste stem uit het lot, maar wel best aangenaam. Heel regelmatig krijgt ze in de productie nogal wat echo mee. Daar is niets mis mee. John Lennon was per slot van rekening ook apenzot van die techniek. Af en toe, wanneer ze de heel zachte toer opgaat, dreigt ze wel door de instrumenten overstemd te worden, maar laat dit een pietepeuterig opmerkingetje blijven voor de volgende productie.

Ondanks de vaak uptempo songs - denk aan Anywhere en aan het titelnummer - is de algemene sfeer van het album niet zo vrij en vrolijk. Struggle for life, zoeken naar perspectief en doel, een onbestemde doelloosheid zitten tussen de regels van de lyrics verborgen. Is het de problematiek van de jonge generatie? Wie zal het zeggen?

Al bij al een best te genieten werk. Niet echt nodig om gelukkig te zijn met je platenkast, maar een plaatsje in de rubriek “Met potentieel” verdient het zeker.