Son Lux - Tomorrows III

City Slang

Tomorrows III

Sta ons toe even je wereld overhoop te gooien, beste lezer. ‘Tomorrows III’ van het experimentele noise-ambient-postrockgezelschap Son Lux is een opvolger van versie I en II. Gechoqueerd? Zou je wel moeten zijn. In feite wilde deze Amerikaanse snitzelfritzelband namelijk gewoon één megalomaan album maken, dat omwille van tijd en fysieke limieten uiteindelijk opgesplitst moest worden in diverse episodes. Welkom alvast in versie 3.

Beste Son Lux, laten we eerlijk zijn. In feite ben je gloednieuw voor ons en misten we voorganger één en twee. En daarmee hebben we dus ook de voorgeschiedenis even opnieuw moeten beleven: ‘Tomorrows I’ is vooral opgebouwd rond strijkers en snaarinstrumenten en in het tweede deel gaat de band met digitale percussie aan de slag. En dat natuurlijk zonder zijn roots als experimentele, elektronische postrockband te verzaken.

Moet het dan verwonderen dat percussie en strijkers op dit derde deel beiden aan bod komen? Maar dan natuurlijk in die typische, verknipte Son Lux-vorm, waardoor dit album nog meer op een hybride lijkt van apocalyptische postrock, ambient chaosnoise, fragmentarische kapotmuziek en een minimalistische rockopera. Kan je je een beetje inbeelden hoe dat zou moeten klinken? We hebben dit album vier keer na elkaar beluisterd en wij zouden het zelf niet weten.

Een adjectief als “onconventioneel” is in elk geval niet slecht. Van een robotesk Come Recover - in al zijn rommeligheid vol flarden van strijkers, dartel- en fladderklanken - tot lome triphop met hoge, scherpe vrouwenzang en mysterieuze, duistere sfeerklanken op Plans We Make. Of met een lange, glorieuze toon en Björk-achtige, grillige zang van gastvocaliste Holland Andrews in hoogtepunt Sever. Het grondidee van deze tien songs is telkens eenvoudig, maar wordt ook regelmatig verlaten of opgeheven. Verder maakt dit experimentele trio er natuurlijk ook een sport van zijn songs vol te proppen met intrigerende ritmische flarden of verknipte geluiden waardoor die erg rafelig en rommelig overkomen, maar daardoor ook net extra intrigeren.

Daarenboven verlaat de band naar het einde toe ook alle wetmatigheden van structuur en binding, waardoor het album compleet lijkt te ontsporen. Zonder wild te worden dan, want de universele donkerblauwe mystiek en nachtelijke sfeer van ‘Tomorrow III’ is sowieso een welkome constante in dit vat vol experiment en maar liefst 22 gastmuzikanten en zangeressen.

Gek of geniaal? We zijn er niet uit. De idee om alles wat bestaat uit elkaar te houden en van nul terug op te bouwen, wordt hier op een bizarre manier toegepast. Think out of the box, anders ga je er met deze bewust instabiele plaat niet geraken.

1 mei 2021
Johan Giglot