Sodom - Decision Day
Steamhammer
Hij werd twee jaar geleden al aangekondigd met de komst van de ep 'Sacred Warpath' en nu is hij er ook: de alweer vijftiende studioplaat in het dertigjarige bestaan van de Teutoonse thrashers van Sodom luistert naar de naam 'Decision Day'.
D-day dus voor het powertrio van Tom Angelripper. Hoewel de Duitsers nog altijd aan een gemiddelde zitten van een album om de twee jaar, weten ze het niveau van die platen telkens weer boven een zekere standaard te houden. Met dergelijke, opnieuw naar oorlog verwijzende albumtitel en -cover (kudos daarvoor naar Joe Petagno, tevens de man achter verschillende hoezen van onder meer Led Zeppelin, Pink Floyd en Motörhead) lijkt deze vijftiende telg alvast niet te breken met de aangesneden thema's van de band.
De riffs van In Retribution zetten het album stevig in. Ook de vocals van Angelripper snijden nog steeds los door het vlees. We krijgen veel klassiek gebeuk, maar door de uitgebalanceerde productie en door de toevoeging van de nodige effecten, zoals de fade-in van de titeltrack, voelt deze lekker ouderwetse thrashplaat op geen enkel moment echt gedateerd aan. De gitaarsolo tijdens diezelfde titeltrack zou dan weer perfect een gemiddeld hardrocknummer kunnen dragen. Ze maken zich er niet vanaf met wat simpele shreds à la Slayer, om maar een bekend voorbeeld te gebruiken. Altijd een plus in ons boekje.
Die solo's beperken zich overigens niet tot dat ene nummer. Ook tijdens Caligula toont “Bernemann” uitgebreid zijn kunnen. De Soulfly-achtige schreeuw tijdens het refrein is dan weer minder geslaagd; het blijft daardoor wel even hangen. Net zoals dat van Vaginal Born Evil trouwens. Dat nummer is dan weer het toppunt van de nieuwe sound van Sodom. Niet opmerkelijk anders dan vroeger, maar toch net iets melodieuzer.
Niet dat ze het beuken verleerd zijn. Dat bewijzen ze dan weer tijdens tracks als Belligerence en Sacred Warpath, dat we intussen al kenden. Die tien nieuwe nummers vallen zeker wel mee, maar toch is net dat Sacred Warpath het hoogtepunt van de plaat. Het is immers tijdens dat nummer dat het ouderwetse gebeuk perfect samensmelt met het modernere, melodieuze en technische geweld.
Maar misschien valt die voorkeur ook anders uit te leggen. Het nummer is namelijk enorm gegroeid. Het heeft dus al een voorsprong van bijna twee jaar op de rest. Toch maar een paar keer herbeluisteren dus en laten groeien die handel!