Sinead O'Brien - Time Bend And Break The Bower

Chess Club Records

Gesproken vocalen in moderne indierock kunnen verschilende gedaanten aannemen. Dat gaat van de ruige raps van Sleaford Mods tot het zachte en toch scherpe gekeuvel van Dry Cleaning. In de trend van de laatste jaren kon een crossover met poëzie niet uitblijven. Sinead O'Brien komt daar het dichtst in de buurt. Na diverse ep's en singles – denk aan Kid Stuff uit 2021 – is er van dit veelbelovende Ierse talent nu de eerste langspeler 'Time Bend And Break The Bower'.

Sinead O'Brien is een echte performer. Ze kletst niet zomaar wat over de muziek heen, maar draagt voor. Je hoort duidelijk het verschil in haar stem wanneer ze bijvoorbeeld een interview geeft. Beladen met ideeën schrijft ze poëtische teksten die ze met band op passende muziek zet. Vol overgave brengt zij de woordenstromen vervolgens tot ons in een beeldende en soms bijna hypnotische sfeer. De uitdaging is dan ook de mensen die weinig op hebben met spoken word aan boord te houden, iets waar O'Brien op deze plaat duidelijk niet voor terugschrikt.

Het zal zeker helpen dat de muzikale diversiteit is vergroot. Waar er op vroeg werk alleen een ritmische gitaar te horen was, is er nu sprake van een volwaardige band, afgewisseld met synths en een drummachine. Die laatste twee elementen, in combinatie met spannende drone-geluiden, maken opener Pain Is The Fashion Of The Spirit tot een intense en lichtjes onwennige ervaring. De verschillende stijlen op overige nummers breken het ijs met zoals verwacht veel verfrissende postpunk en een verrassend hoog aandeel aan disco-invloeden.

Zo wordt het meteen een plaat die haar hele oeuvre in een bepaalde richting stuurt. Bij een live show,, gezeten op een grasveldje, wegzwijmelen is er vast niet bij. Het is alleen niet te zeggen dat ieder poëtisch metrum zich leent voor een dansbare beat. Een aantal keren, zoals op Like Culture, komt ze ritmisch in de knoei. Toch is het experiment zo gek nog niet want bij Spare For My Size liggen de vocalen weer perfect op de maat.

Ondertussen blijft Sineads stem sprankelen. De keren dat ze de declamaties licht in trance doet, komen gemaakte vergelijkingen met landgenoten Fontaines D.C. aardig uit. Daarbij helpt het ook dat ze af en toe bijna ongemerkt overschakelt op zang. There Are Good Times Coming lijkt, misschien ook door de mooie diepe baslijn, op Roman Holiday. Rest ons nog te zeggen dat bij deze muziek sommige nummers een paar extra luisterbeurten ter kennismaking verdienen, iets waar je veel moois voor terugkrijgt.

Op 'Time Bend And Break The Bower' is te horen dat Sinead O'Brien niet zomaar wat uitprobeert. Deze artiest kan de wereld aan, en dat zal nog veel goeds opleveren.

Sinead O'Brien live: 26 september, Trix, Antwerpen.