Siger - When We Fly

Trad Records

‘When We Fly’, zo heet het tweede album van Siger. En zonder aarzelen kunnen we nu reeds helemaal vooraan in deze bespreking en tegen alle regels van de perfect opgebouwde recensie in verklappen dat het een hoogvlieger is. Volgens de hoesnota’s is het album de weerslag van een aantal emoties, observaties, herinneringen van tijdens de tournees in binnen- en buitenland, die nadien, wanneer de rust is weergekeerd, spontaan bovenkomen wanneer de broers Dhoore – Siger is een familieverbond van Hartwin en Ward Dhoore – aan de koffietafel de instrumenten bovenhalen en los uit de pols beginnen te priegelen.

 

De vage rode draad, die door de titel wordt gesuggereerd, situeert de inspiratie van een aantal nummers vooral boven ons, waar wind en wolken heersen, vogels en vliegtuigen elkaar vinden, dromen en illusies ruimte krijgen. Orchard Breeze, Irish Bird, Airboys, het zijn allemaal titels die op dat vlak voor zich spreken. Maar wat voor ons overduidelijk de echte krachtlijn van ‘When We Fly’ vormt, zijn de ijzersterke en bovenal buitengewoon fraaie melodieën die de gebroeders Dhoore met gulheid rondstrooien.

Het begint al met de erg lieflijke melodie van het openingsnummer Orchard Breeze met een toepasselijke tempowisseling die heel gevat de grilligheid van een briesje vertoont. Of luister naar het vrolijk klinkende Mareel met een oorwurm van jewelste als melodie die geleidelijk aan instrumentaal versterkt wordt en net op het moment dat het misschien een ietsiepietsie vervelend zou kunnen klinken, een schitterende vertragende break krijgt, waarna de ijzersterke melodielijn weer op kousenvoeten, maar onweerstaanbaar binnendringt. Groots in de eenvoud.

Overdrijven we? Probeer dan Linus eens. Un coup de maître! En dat schrijven we zonder blozen. Bobby klinkt dan weer rustig als een lentemorgen, die stilaan ontwaakt en waarin de taken van de verse dag zich met mondjesmaat aankondigen. Even rustig hangt de Irish Bird in de lucht, wat hem niet belet een fijnbesnaarde solo te laten klinken. In het titelnummer laat Siger ons, los van de zwaartekracht, heerlijk en eindeloos cirkelen. We krijgen er niet genoeg van.

Voorgeprogrammeerd als we zijn, verwachten wij van songs dat ze een tekst hebben. Het moet niet al te diepgaand zijn, als er maar iets kan meegeschreeuwd worden met de woordensmurrie die wel eens uit boxen stroomt. Wel, ‘When We Fly’ is woordenloos van begin tot het eind, maar zelden hebben wij instrumenten zulke mooie verhalen horen vertellen. Werk van de bovenste plank.