Shishani & The Namibian Tales - Itaala

Mundus production

Diversiteit werkt. Dat blijkt uit 'Itaala' van Shishani & The Namibian Tales. 'Itaala' betekent geloof in het Oshiwambo, de moedertaal waarvan zangeres Shishani zich op dit album bedient. Zij en haar internationale band trekken zich niet gek veel aan van verwachtingen of conventies en presenteren een debuut vol warme soul en jazz met een bijzondere wereldpopinsteek. En hoewel de Belgische Shishani Vranckx geboren is in Namibië, is ze vooral thuis daar waar zij met haar band kan musiceren. 

Itaala

In tijden waarin de global village almaar vanzelfsprekender wordt en waarin de meest uiteenlopende (muzikale) invloeden elkaar steeds vaker kruisen, was het voor songschrijfster en gitariste Vranckx de betrachting om een ode te brengen aan haar Namibische roots. De frontvrouw schipperde lange tijd tussen Nederland en Namibië en zocht naar een manier om het Namibiaanse, muzikale erfgoed eer aan te doen.

Tijdens die reizen ontdekte ze dat men er tegenwoordig vooral hedendaagse muziekgenres als house, reggae, hiphop en r&b beluistert en bleef Shishani deels op haar honger zitten wat betreft het ontdekken van oudere, Namibiaanse, muzikale tradities. Daar kwam verandering in toen ze de Nederlandse percussionist Sjahin (van de band Arifa) ontmoette en via hem ook de Hongaarse cellist Bence Huszar en de Duitse Debby Korfmacher (kora, mbira of duimpiano, vocals) leerde kennen.

Zo ontstond een band rond Vranckx, die over een zachte en verleidelijke stem beschikt. Samen gingen zij op zoek naar een akoestisch georiënteerd groepsgeluid waarin Afrikaanse (mbira, kora) en Europese roots met elkaar gemixt worden tot een hybride geheel en waarin de zoektocht naar de Namibische wortels van Vranckx muzikaal vorm kreeg.

'Itaala' is het resultaat van die lange, maar nog onvolledige zoektocht. Toch licht de zangeres hier al een stuk van die zoektocht toe. Het muzikale palet is erg ruim: van neosoul tot hiphop, r&b en pop, al zijn er ook invloeden uit de (Afrocubaanse) jazz. En toch vormt het album een samenhangend geheel.

Dankbaarheid is één van de thema's. De song Ndapandula ("Ik ben dankbaar") was één van de eerste die voor dit project geschreven werd. Dankbaarheid ook omdat uit de vele (muzikale) contrasten iets van een schoonheid gecreëerd werd. Maar in Desert Blues weerklinkt toch ook wanhoop.

De grote kracht van dit album is de interactie tussen de muzikanten, die elk een heel eigen invalshoek hebben. En toch kleuren zij samen het materiaal op 'Itaala' wonderlijk in. Vranckx schittert op vocals en jazzgitaar, terwijl bas, cello en percussie beurtelings of samen knap ondersteunen en aanvullen. Het resulteert in een gelaagd album, vol reliëf en persoonlijkheid.

Deze samenwerking bewijst eerbied te hebben voor stokoude geschiedenissen en stemmen en is een muzikaal tegenwicht voor onze steeds nauwer wordende mindset. 'Itaala', de beste Nederlandse wereldmuziekproductie van 2016, levert vooral het klinkende bewijs dat deze heerlijke Namibian Tales nog lang niet allemaal verteld zijn.

18 februari 2017
Philippe De Cleen