Shannon Lay - August
Sub Pop Records
De uit L.A. afkomstige singer-songwriter Shannon Lay bracht in 2017 op korte tijd twee pareltjes van folkplaten uit: 'All This Life Going Down' en 'Living Water'. Prompt gingen er veel deuren open. Met 'August' maakt de zangeres gebruik van haar belangrijkste wapen om te ontroeren: die breekbare, wonderbaarlijke en verdovende stem die harten doet breken.
De titel verwijst niet enkel naar de maand waarin de plaat op de markt komt, maar ook naar diezelfde maand in 2017, toen ze besloot haar job op te zeggen en zich volledig te focussen op het maken van muziek. De songs op dit album klinken vrij sober. Gedragen door de akoestische gitaar, die prominent aanwezig is, doet die zeer gevoelige stem je wegzweven naar andere oorden. Streepjes saxofoon en keyboard worden spaarzaam toegevoegd aan het geluid, waarmee de zangeres al menig hart deed smelten. Ook op 'August' worden de eerder begane wegen verder bewandeld. Met opener Dead Up Close wordt de toon reeds gezet. Shannon Lay weet nog steeds de gevoelige snaar te raken.
Dromerige landschappen, waarvan je helemaal zen wordt, is wat we ons voor de geest halen bij pakkende songs als November, Wild, Sea Came To Shore en Something On Your Mind. Verrassende wendingen hoef je niet te verwachten. En daar is in dit geval niets mis mee. Shannon Lay gooit de overgevoeligheid in de strijd zoals ze dat ook reeds op het debuut deed en blijft je, net door die eerlijkheid en oprechtheid, tot het oneindige hypnotiseren tot je verdwaalt in dat bos en tot een gemoedsrust wordt waaruit je niet meer wilt vertrekken, ver verwijderd van de harde realiteit. Wie dus had verwacht dat Shannon plots op avontuur zou trekken of experimenteren komt van een kale reis thuis. Wie daarentegen houdt van deze wondermooie aanpak, zal ook hier volop zijn gading vinden. Met The Dream sluit Shannon de plaat af zoals ze die begonnen is: door te betoveren en te ontroeren op eenvoudige maar doortastende wijze.
Ga het bij een artieste als deze Shannon Lay vooral niet te ver zoeken. De breekbaarheid, die je terugvindt in haar stem, en de zachtmoedige wijze waarop de songs je oorschelpen binnendringen, zijn verslavend, niet vanwege gewiekste woordspellingen zoals dat eerder het geval was, maar eerder door de eenvoud. Daar kan toch nooit iets mis mee zijn?