S.G. Goodman - Planting By The Signs

Thirty Tigers

De sterren staan goed voor deze “Kentucky girl” en dat is niet eens toeval.

Heel af en toe komt er een album uit, waarbij alles klopt. ‘Planting By The Signs’ van S.G. Goodman is er zo eentje. De opvolger van het reeds geweldige ‘Teeth Marks’ en het onvolprezen debuut ‘Old Time Feeling’ is een soort conceptplaat geworden waarbij de zangeres zich liet inspireren door de oude landbouwmethode, gebaseerd op de tekens van de dierenriem en de stand van de maan. Vandaar dus de albumtitel.

Waarom er dan een schildpad op de cover staat? Wel, dat vroegen wij ons ook af. Het is natuurlijk een knipoog naar de single Snapping Turtle, maar deze schildpad, afgebeeld zoals bij de inheemse volkeren van Amerika, heeft dertien schubben en die verwijzen naar de maancyclus. De schildpad is ook gerelateerd aan het teken van kreeft en in de astrologie start dit teken op 22 juni. Eenmaal raden wanneer dit album uitkwam.

Kan allemaal wel zijn, zegt u, maar het gaat toch om de muziek? Groot gelijk! Maar ook daar valt niets op aan te merken. Integendeel! Deze plaat is ook een streling voor het oor. Er is natuurlijk die heerlijke bluesy rasp van Goodman, maar ook de gitaar van compagnon de route, Matthew Rowan, doet weer een flinke duit in het zakje. Bijna was dat niet meer het geval geweest, want Rowan kon het langdurige touren voor de debuutplaat niet meer aan. Hun wegen scheidden in 2021, maar op aanraden van haar mentor Michael “Mike” George Harmon (die een eerste keer bezongen werd in Red Bird Morning op het debuut) maakte ze het weer goed met Rowan. Het werd één van Harmons laatste goede adviezen, want hij overleed in maart 2023 bij het kappen van hout. Hij wordt opnieuw geëerd in dit prachtige nummer.

Harmons overlijden was niet het enige verlies voor Goodman in 2023, want ook haar hond overleed datzelfde jaar. Het mag dan ook niet verbazen dat dit geen vrolijk album is geworden. Thema’s als liefde, verlies, eenzaamheid en verzoening komen ruim aan bod in de elf tracks, gekoppeld aan de reeds genoemde oude landbouwpraktijk. Die thema's worden eigenlijk ook al verklapt door het artwork, want de schildpad staat voor levensduur, wijsheid, geluk en verbondenheid met de natuur. Maar denk nu niet dat dit een zweverige plaat is voor indigokinderen en horoscoopliefhebbers. De emoties zijn echt en dus puur en rauw. Goodmans stem leent zich perfect voor de vertolking ervan en, waar ze het nodig vond, zocht ze vocale hulp bij Bonnie ‘Prince’ Billy (Nature’s Child) en Rowan (Planting by the Signs). De magie, die uit deze songs wasemt, wordt maar een paar keer geëvenaard. Niet dat de rest vullers zijn, verre van, maar wat een torenhoog niveau wordt hier gehaald!

Ook de reeds genoemde singles Snapping Turtle en Michael Told Me maken ons elke keer muisstil. En dan hebben we het nog niet gehad over de afsluitende ballade Heaven Song. Negen minuten lang maken we een roadtrip in een Chevrolet Malibu, waarbij we gezelschap krijgen van illustere lifters als Hope, Love, Sin, Faith en de gebroeders Real en Authenticity. De tekst is gebaseerd op hetzelfde bijbelvers als Turn Turn Turn van The Byrds en doet een beetje denken aan Knockin’ On Heaven’s Door van Dylan.

Dit is echt een onmisbaar album voor liefhebbers van Amerikaanse folk en Americana. We zouden zelfs durven spreken over het album van het jaar, ware het niet dat we nog maar halfweg 2025 zijn. Toch zou het ons verwonderen als er dit jaar nog een plaat komt die ons zo aangrijpt en begeestert als deze.

Op 31 augustus passeert S.G. Goodman in Den Haag voor het Once In A Blue Moon Festival. Hopelijk volgt er ook nog een show in Belgenland.