Sepalcure - Folding Time

Hotflush

Neem je tijd, zo lijkt de titel van de tweede plaat van het duo Sepalcure te vertellen. Niet evident, als je in het epicentrum zit van de bassmusic-scene en vele nevenprojecten of remixsessies lonken. Vijf jaar na het om zijn diverse aanpak geprezen debuut, zetten Travis Stewart en Praveen Sharma hun verhaal voort.

Folding Time



Moeten opboksen tegen superlatieven, dat krijg je nu eenmaal als je onder de arm genomen wordt door het hippe Londense Hotflush records (Scuba, Mount Kimbie). Het vraagt een al even sterke aanpak als te moeten vechten tegen het verwachtingspatroon van diepe postdubstep dat hiermee gepaard gaat. Het zal alter ego’s Machinedrum (Travis) en Braille (Praveen) worst wezen. De New Yorkers combineren opnieuw het ritmisch intellect van de eerste en de technologische diepgang van de tweede tot een heel eigen verhaal. Zo gaat Sepalcure opnieuw voor een combinatie van oude en nieuwe ideeën.

‘Folding Time’ bevat een breed scala aan digitaal uitgepuurde songs die r&b, hiphop en dubstep op Amerikaanse wijze verzoenen; dat wil zeggen met aanvankelijk veel soul en soms iets te zoete, dikmakende afwerking. Als kers op de taart hangen de jongens in de eerste helft van de plaat bijna elke track op aan de vocalen van een andere dame (of heer) en die mag om ter sexiest, sensueelst, zwoelst overkomen.

Maar achter deze façade schuilt een fantastische productie. Gebroken, verhakkelde beats worden overspoeld door een melancholie van dromerige synthesizers. De ene keer klinkt dat als pure moodmuziek, de andere als een zenuwachtig hikkend geheel. Maar Sepalcure speelt graag met die contrasten en goochelt met moderne beats en breaks alsof het niets is. Rust en onrust ontmoeten elkaar in een scherp Not Gonna Make It.

Naarmate de plaat vordert, neemt ook de scherpte toe. Droge drum’n’bassritmen of minimal techhouse bieden meer ruimte voor een welgemikte melodieuze invulling. Meer echo, diepgang en finesse verbreden ook het spectrum. Check de diep zinderende drum’n’bass van Loosen Up dat langzaam opklimt naar een atmosferisch geheel. Of wat dan te denken van het haast ongrijpbare echoveld dat het op reggae geïnspireerde Dub Of in dikke rookwolken hult? Geheel eigen aan de nieuwe bassproducties, is dat de bas hier juist onderdrukt wordt in een te ontdekken diepte in plaats van er moddervet bovenop te liggen. Zonde dat de track zo snel afgekapt wordt.

‘Folding Time’ biedt niet enkel een staalkaart van de brede aanpak en caleidoscopische diversiteit van deze heren. Ze bevat ook een evolutie die meer en meer neigt naar diepgang en echte bass music. Daarnaast zit er een constante vibe, een overstijgend gevoel over dit album. Op één of andere bizarre manier heeft de platenfirma op de promoversie het nummer Tripping On Good Feelings van Marco Z voor dit album geperst. Laat dat nu net prima samenvatten wat hier gebeurt.

31 juli 2016
Johan Giglot