Scann-Tec - Unyt

Ultimae

Voor diep zinderende, driedimensionale ambient van loepzuivere kwaliteit moet je bij het Franse label Ultimae zijn. Met de muziek van de Rus Scann-Tec voegen de vaandeldragers een extra dimensie toe aan het harmonieuze, etherische gamma: die van een buitenaardse beleving, een trip langsheen diverse melkwegstelsels.

Vladislav Isaev is geen onbekende in Frankrijk. De diepzeeduiker in “omgevingsmuziek” en meer specifiek ook menselijk stemgeluid, heeft reeds eerder zijn kunsten getoond in de digitale ‘Live Nuit Hypnotique #4’ -reeks van Ultimae. Maar nu is het dus tijd voor een volwaardige langspeler van Scann-Tec, zoals het hoort, in de fantastische huisstijl met fantasierijke detailfotografie.

Dit album neemt zijn tijd, dus doe gerust hetzelfde. Want hoewel de producer zowel aanvangt als eindigt met elektronisch onderbouwde, Russische radioboodschappen, verlaat hij al snel het menselijke met zijn eindeloos uitdijende, kosmische ambient.

Aanvankelijk is het wat wennen zelfs, want Scann-Tec combineert diepe basbeats met flinterdun gefrutsel en geknisper met holle, ijle scapes of uitrollende klankgolven. Dat zorgt tien keer op rij voor een wat leeg, broos, zweverig geheel. Enkele korte, ijle pianoklanken, opduikende radiostemmen of zelfs wat spookachtige vioolstrijken in Quantum Evo geven de saus een beetje binding, maar blijven beperkt. Het middenveld wordt nauwelijks opgevuld. Aan onderkoelde melodieën of fantoomthema’s geen gebrek, maar het is tot voorbij de tweede helft wachten vooraleer wat neoklassieke impressies in een rustiek Klinostat echt voor een gelukzalig gevoel zorgen.

Maar tijd brengt raad. Want de Rus werkt zijn bassen wel heel erg diep uit, als bij zelf geknutselde soundsystems op een illegale party. En wat eerst wat afschrikt, begint in zijn repetitiviteit stilaan te intrigeren. Zowel het eindeloos doorrollen als het langdurig nazinderende gebrom van de bassen vult immers de functie van de ontbrekende melodieën. Bassen zijn een werktuig. Eén die zingt en swingt en zorgt voor een soort van oerritmes die een stevige trance oproepen. En dan blijken alle andere elementen: knisperelektronica, ijle soundscapes, korte instrumentale accenten … daar ondergeschikt aan te zijn.

Met die wetenschap wordt ‘Unyt’ de natuurplaat bij uitstek: een album vol beweging, accenten en onvoorspelbaarheid maar ook volgens solide wetmatigheden. De balans van de kosmos. Wie dit doorziet, geniet. Want zo krijgen de ruisende stadsgeluiden, het getier van gierzwaluwen en het gemurmel van passanten, die ver in het eerder genoemde Quantum Evo verscholen zitten, plots betekenis. En zo wordt een album plots een groots avontuur.