SAULT - Untitled (Black Is)

Eigen beheer

Untitled (Black Is)

Vorig jaar in mei dook een mysterieuze groep op in het VK. Vandaag bracht de band misschien wel de plaat van het jaar uit.

In 2019 bracht SAULT niet één maar twee albums (‘5’ en ‘7’) uit en dook het collectief op de radar op met drie onweerstaanbare singles. Wie deel uitmaakte van de groep, bleef enigzins geheim, maar het zou gaan over Dean “Inflo” Wynton Josiah (Max Jury, Jungle, Little Simz, Tom Odell en Michael Kiwanuka), Cleeo Sol en Melisa Young (aka Kid Sister). Het trio put uit seventiesfunk, soul, disco, Afrobeat, dub en andere dansbare genres en bezorgde ons heel wat opwinding.   

Dat is niet anders op ‘Untitled (Black Is)’, één van de meest relevante platen die op het juiste #blacklivematters-moment komt en die twintig tracks lang niet alleen de vinger aan de zwarte pols houdt, maar ook nog eens muzikaal overtuigt. Niet dat de twintig tracks allemaal even uitgewerkt zijn, sommige duren nog geen minuut lang, maar net dat geeft de plaat een “sense of emergency”. En de songs die wel uitgewerkt zijn tot meer gangbare lengte, zijn stuk voor stuk pulserende brokken energie.

Titels als Don’t Shoot Guns Down, Sorry Ain’t Enough, Black of Stop Dem zeggen eigenlijk al genoeg, maar er zitten ook intelligente verwijzingen naar bijvoorbeeld Bob Marley en Jay-Z in Hard Life en er is vooral de gastbijdrage van Michael Kiwanuka op centerpiece Bow, een van de meest spannende tracks op de plaat. Ook Laurette Josiah, een vrouw die ijvert voor een beter leven voor de armen, en dan vooral voor de kinderen van Islington (Noord-Londen), mocht haar stem lenen. This Generation is een bezwerende oproep tot actie, maar geen echte song. Toch gaat er iets dwingends uit van haar stem.

Heel de plaat is een getuigenis van de strijd van de zwarte mensen en een ode aan hun veerkracht. “We are dying is the reason we are crying / we are crying but we will never show fear”, klinkt het in het zoete Wildfires en elders in Us zegt een stem: “I don’t believe in the myth of the angry Black woman / I believe in the magic of Blackness.”

Die magie weet SAULT perfect te vatten op het derde album en dat op een manier dat zelfs witneuzen als wijzelf er door aangestoken worden. Witte mensen kennen niet de pijn van het diepgewortelde, structurele racisme, maar bijna elk mens heeft wel een strijd te leveren, worstelt al eens met onzekerheden en kan een schouderklop gebruiken. En dit is geen plaat tegen al wat blank is, maar wel een getuigenis en een viering van een verandering die (eindelijk) plaats grijpt.

Naarmate de plaat vordert, klinkt de sfeer daadwerkelijk feestelijker. In Monsters lijkt Danger Mouse wel aan de knoppen te zitten en Miracles is een grappig, soulvol en hoopgevend nummer met een knotsgek koortje en een loom, zomers ritme. Alles mondt uit in de getransformeerde gospel Pray Up Stay Up. Niet meteen het muzikale hoogtepunt van de plaat, maar voordien is er genoeg te beleven.

Je kan de plaat kopen via Bandcamp. De opbrengst gaat naar goede doelen die de zwarte zaak steunen.

22 juni 2020
Marc Alenus