Sara Forslund - Water Became Wild

Volkoren

Sara Forslund, dochter van de “spookpriester” en voormalige frontvrouw van Birch And Meadow heeft een soloplaat uit. Eentje om stil van te worden.

Sara Forslund werd vijfendertig jaar geleden geboren in Borgvattnet, een klein dorpje in het noorden van Zweden dat bekend stond omwille van de behekste pastorij. En daar was het dat Forslund, als dochter van de plaatselijke dominee opgroeide. Later trok ze naar Stockholm waar ze haar muzikale ei kwijt kon bij de dronefolkband Birch And Meadow.

In 2012 woonde ze echter een show bij van de Schot Gareth Dickson. En zijn minimalistische aanpak met enkel akoestische gitaar en zang sprak haar enorm aan. Bovendien bracht hij haar in contact met de muziek van Nick Drake. Diens muziek was de rechtstreekse inspiratie tot dit album dat ook nog eens gemixt werd door John Wood, de man die destijds samenwerkte met Drake, maar ook met Pink Floyd, Fairport Convention en Richard Thompson.

Naakter dan dit kan een album niet starten. Stay Love, de opener, heeft geen intro en Forslund zingt fluisterend a capella de eerste woorden. Pas dan sluipt een griezelige strijker binnen die nog later wordt vervoegd door een verre piano. Mocht het nummer op de radio passeren, men zou het amper opmerken. En toch is het van een fragiele pracht die je zelden hoort. Snel de hoofdtelefoon opzetten is de boodschap.

De titeltrack is een melancholische terugblik op een ingrijpende gebeurtenis. Terwijl buiten een onweer woedt, fluitert Forslund woorden begeleid door een ongemeen droevige cello en dreigende cymbalen. Wanneer de regen is weggeëbd, volgt Did You Ever waarin warme blazers dampnevels uit het mos laten opstijgen.

Maar het is bij Morning Is Leaving dat de zon echt doorbreekt en weerspiegeld wordt in duizenden glanzende druppels, hier geëvoceerd in een ogenschijnlijk simpel, maar o zo prachtig pianomelodietje waarbij Agnes Obel groen van jaloezie zou worden.

Zo mooi wordt het nergens nog op dit album, maar inzakken doet de plaat ook niet. De minimale instrumentatie blijft constant perfect in balans met Forslunds stem die verhaalt over de magie van de natuur, het rustgevende van echte liefde en de verlatenheid van de Zweedse ruwe open vlaktes waar de wind vrij spel heeft.

Deze Zweedse klankentovenares slaagt erin de luisteraar te betoveren met minimale middelen. Het is ons dan ook een raadsel waarom ze nu pas op onze radar opdook. Maar nu ze er is, blijft ze daar ook.