Santigold - 99¢
Atlantic Records
Met ‘99¢’ levert Santigold geen gemakkelijke plaat af. Nog meer dan op debuutplaat ‘Santogold’ uit 2008 en opvolger ‘Master Of My Make Believe’, wisselt Santigold powerpop af met reggae, new wave, hip hop en r&b.
Dit levert niet meteen hapklare singles op. Can't Get Enough Of Myself swingt wel alle kanten op, maar zet geen zoden aan de dijk. en hoewel Banshee verwoede pogingen onderneemt zich blijvend in het oor te wurmen (“Come on! / Come on!”, scandeert Santi White boven dolgedraaide synths), blijkt de zoetgevooisde bubblegum helaas niet langer dan één luisterbeurt te blijven kleven.
“I got big boss big time business / Make me your mark / And I'll take you one by one”, hikt Santigold op Big Boss Big Time Business en voor het eerst lijkt er wat te gebeuren: daverende beats en een ragfijne gitaarlijn dragen Santigolds mezzo-sopraan tot in melancholie gedrenkte hoogten.
Chasing Shadows leunt lekker aan bij de upbeat pophooks die Santigolds debuutplaat definieerden en heeft voldoende ballen aan het lijf om ook na een tweede en derde luisterbeurt te blijven boeien. Het sinistere Walking In A Circle roept met zijn door de mangel gehaalde vocals en schroeiende synths en gitaar beelden van isolatie en dreiging op; en ook het door synthpop gedreven Rendezvous Girl spuwt gensters: “You can not change your luck / Shake it up / Just so the thrill don’t stop / 'Cause when we get stuck / We say that's all it was?', waarschuwt Santigold.
iLoveMakonnen levert ongetwijfeld de zwakste bijdrage aan de hele plaat: het monotone Who Be Lovin' Me meandert voort en voort; en voort en voort. Ondersteund door luie synths stelt hij op zeurderige toon een wispelturig liefje herhaaldelijk voor de keuze: “So tell me dear / What's it gonna be / 'Cause I got girls around the world / Who be lovin' me”. Before The Fire en All I Got stuwen de plaat weer in de goede richting, waarna het broeierige Outside The War al na de eerste luisterbeurt aan de ribben kleeft en er rustig ligt te wachten tot Run The Races, het hoogtepunt van de plaat, zijn intrede maakt.
“And it might not be safe / But I'm going out there”, zingt Santigold, en zonder aarzelen geeft ze zichzelf bloot: “I said who told you / You could get a piece of my heart / 'Cause you see I'm no runaway / So go ahead / I'll give you a head start”. De urgentie van afsluiter Who I Thought You Were laat geen twijfel bestaan over het voornemen van Santi White om ten strijde te trekken tegen de steeds oppervlakkiger wordende samenleving. Met in haar kielzog ongetwijfeld de vele jongens en meisjes die met swingende armen en wiegende heupen de dansvloer opnieuw zullen veroveren.
De woorden van Emma Goldman indachtig (“If I can't dance to it, I don't want to be a part of your revolution”), trekt Santigold op ‘99¢’ van leer tegen de consumptiemaatschappij en de aan de economie ondergeschikte rol van het individu, maar vergat daarbij een goed uitgebalanceerde plaat af te leveren. In interviews naar aanleiding van ‘99¢’ gaf Santigold te kennen dat haar derde worp haar meest ambitieuze project tot nu toe zou worden. Ambitieus? Misschien wel. Maar op een knaller als ‘Santogold’ is het wellicht nog eens vier jaar wachten.