Ruxpin & Staffraen Hakon - Meet Me In Forever

Sound In Silence

Meet Me In Forever

Zowel Ruxpin als Stafraenn waren in het verleden al te gast op het Griekse DIY Sound In Silence-label, maar het is voor het eerst ooit dat de twee Ijslandse geluidskunstenaars samen hokken. Wat wil zeggen dat een ondergrondse postrocklegende verbroedert met een al even ondergrondse ambientdronelegende. En dat in een kader van IJsland en dus sfeer, desolaatheid, emotie en natuur. Klinkt goed zonder dat je het ooit hoorde, niet?

‘Meet Me In Forever’ bevindt zich op een kruispunt van postrock en krautrock en houdt de ambientvlag grotendeels halfstok. En dat is op zich wel opvallend als je meer vertrouwd bent met het Sound In Silence-gamma. Je krijgt overheen de twaalf tracks (alweer zo’n uitzondering op SiS-albums) een grotendeels instrumentale hybride met klassiek rockinstrumentarium, maar met ook overheersende synthdrone-doezeltonen. Dus ja: gitaar, drums en synth. Soms ietwat spacy en retro, maar vaak ook met een duidelijk industriële touch. En of dat nog niet onvertrouwd genoeg is voor de minimal sfeer- en klankvolgers van dit Griekse label, durven Ruxpin & Staffraen Hakon zelfs afkomen met hiphop, triphop of idm-beats.

En toch hangt er ook een zekere atmosferische smoothness over dit album. Zoals bij het dromerige Delayed Goodbyes, waarbij Hakon herhaaldelijk “goodbye” zingt tegen een riff van gemoedelijke flangergitaar en enigszins hoekige, snijdende drums. Dat hard-zacht-thema is natuurlijk ook weer inherent aan IJsland, maar deze mechanische touch is hier misschien toch onverwacht. In elk geval mag je gerust spreken over een geheel van experimenten. De ene keer met clicks en digitale toetsen, de andere met live drumwerk en slidegitaar of als een liefelijk frutselend slaapkameravontuur. Maar wat vooral indrukwekkend is: op één of andere manier horen alle tracks echt wel bij elkaar.

Oh ja, je krijgt trouwens op twee songs nog enkele vocale toevoegingen – vanzelfsprekend telkens erg zweverig en verheven en ook weer met dat hikkend IJslands taaltje. De ene keer van Fannar Asgrimsson en de andere keer van Olena Simon. Maar als je nu zou zeggen dat dit pseudoniemen zouden zijn van Björk, hadden we je ook zonder verpinken geloofd. Alweer iets om te durven ontdekken dus. Je hoeft trouwens niet per sé snel te zijn om één van de driehonderd cd-r’s te bemachtigen. Spotify helpt je graag.

4 juni 2023
Johan Giglot