Rustie - Glass Swords

Warp Records

Zoals een big bang waar je middenin zit, zo kan je het eerste contact met ‘Glass Swords’ van Rustie het best omschrijven. Russel Whyte, piepjonge twintiger en net als Hudson Mohawke uit Glasgow afkomstig, bracht zopas zijn eerste langspeler uit. En dat is goed nieuws voor hyperkineten met smaak.

Rustie put niet uit één pot nat, maar gooit een serieuze mish mash aan stijlen door de blender. ‘Glass Swords’ is dan ook zo’n plaat die je moeiteloos de hele rit uitzit zonder je ook maar een milliseconde te vervelen, hoewel het allesbehalve een hapklare brok elektro is. Zijn mish mash gaat van ietwat foute 80’s synthpop tot 90’s rave en zelfs hiphop, maar toch houdt Rustie ook vast aan de hedendaagse stijl van pure elektro.

Zo begint Glass Swords met een mix van alles wat ons verder te wachten staat: gierende gitaren in de mengel met zweverige en zelfs ietwat psychedelische synths, om dan in Flash Back verder te gaan op het springerige elan met een hele resem aan drumcomputers en iets wat volgens ons een wall van synthesizers genoemd mag worden.

Dat springerige loopt als een rode draad door de plaat. Zo is een nummer als Surph, dat in vijfde versnelling opgenomen lijkt te zijn, best gevaarlijk voor de doorsnee epilepsielijder, terwijl songs als Hover Traps en Ultra Thizz naast een kil industrieel kantje ook enkele nerveuze smurfenkreetjes meekrijgen. Ook tegen deze overdaad aan energie is een doorsnee Duracelkonijn niet bestand.

City Star kan makkelijk zijn opmars gaan maken als topdancetrack, en dat zonder al te veel aan de bassen te gaan sleutelen. In tegenstelling tot de huidige dubstepgeneratie laat Rustie het graag allemaal wat scherper en scheller klinken. 

Hyperkinetische springtunes, daar lijkt Rustie zijn handelsmerk van te maken. We worden op een overdosis getrakteerd, met Death Mountain, Cry Flames en All Nite, want het feestje blijft maar doorgaan. Rustpunten zijn een zeldzaamheid. Op ‘Glass Swords’ zoeken naar een nummer waarop je een siesta kan houden, is als zoeken naar een speld in een hooiberg. 

Toch laat een nummer als Ice Tunnel ons even uitrusten. Het begint gemoedelijk kabbelend en breekt later los in een psychedelische kaleidoscoop van belletjes en zweverige synthesizers. Crystal Echo ten slotte laat ‘Glass Swords’ zachtjes en dromerig uitbollen.

Uitbollen, nét perfect om te bekomen van ‘Glass Swords’. Voor eventjes dan, want nadien mag de explosie weer beginnen. Repeat – Play - Big Bang!

Rustie stelt ‘Glass Swords’ voor tijdens Bozar Electronic Weekend op 28 oktober.