RPWL - Crime Scene
Gentle Art Of Music
Als het op progressieve muziek aankomt, zijn de Duitsers van RPWL doorgaans een degelijke, maar ook veilige keuze. De criticasters blijven op de honger, want elk album is een plezier om naar te luisteren. Dat klinkt dubieus, want is plezierig niet het synoniem voor oppervlakkig?
Maar zo is het niet bedoeld, zeker niet met dit ‘Crime Scene’ in de speler. Meer dan de voorgangers ‘Tales From Outer Space’ en ‘Wanted’ is dit een overtuigende en gevarieerde plaat waarop nieuwe aanknopingspunten aangegrepen worden en pertinente vragen gesteld worden.
Opnieuw is er gekozen voor een los concept. Na religieuze dwang en sciencefiction is ‘Crime Scene’ een onderwerp waarmee de band meer de confrontatie met de dagelijkse werkelijkheid aangaat.
Dat willen ze ook getoond hebben zoals in de videoclip van Victim Of Desire, waarin het viertal als rechercheurs een serieverkrachter op de hielen zit. Het lijkt veel op een aflevering van ‘Der Alte’. Dan toch liever de albumversie, die ons de "extended" solo van gitarist Kalle Wallner geeft. In de hoekdelen horen we een Gentle Giant-achtige vocal harmony. Interessant is ook wat er onder het oppervlak gebeurt, in de machinekamer waar bassist Markus Grützner en drummer Marc Turiaux een broeierige ritmiek uitrollen.
Na de eerste opwinding is Red Rose een mooi rustpunt. A Cold Spring Day In ’22 is gezegend met de heilige drievuldigheid van een pakkend refrein, een inventief arrangement en een korte maar eloquente gitaarsolo.
De tweede helft van de plaat is merkelijk donkerder. Life In A Cage had niet misstaan op Pink Floyds ‘The Wall’. Wallner schudt duistere texturen uit de six-string en Grützner zet onheilspellende baspatronen uit. En Yogi Lang, hij zingt alsof de duivel hem op de hielen zit.
King Of The World start als een showcase voor Grützner en Yogi’s spel op de Moog, maar dit is vooral het nummer – en bij uitbreiding het album – van Kalle Wallner die hiermee eindelijk tot de groten der aarde doorstoot.
Ook het afsluitende Another Life Beyond Control is een akte van bekwaamheid van de groep met de ongebruikelijke offbeat terwijl Yogi bezwerend over de donkere kant van de ziel vertelt.
RPWL bewijst hier dat ze een heel breed palet aan compositie en sounddesign kunnen bestrijken dat hand in hand gaat met Yogi’s meticuleuze lyrics. De band heeft zeker pertinente dingen te vertellen over het misdaadbedrijf. Het waanidee dat huiselijk geweld en femicide sinds de lockdown genormaliseerd zijn, wordt met urgentie getackeld.
Uiteindelijk stelt de Beierse groep de Gretchenfrage uit Goethes ‘Faust’: hoe omgaan met het kwaad? Is het genetica of zijn het de omstandigheden? Dat muziek ons doet reflecteren over onze zelfkant, is van een maatschappelijk taboedoorbrekend belang dat we niet onder het tapijt mogen vegen. En dat die muziek over de hele lijn prima is, moet de critici van RPWL finaal over de streep trekken.