ROOK - Infinite Empty

dunk!records

Hoeveel immens sterke albums van Belgische bands zijn er het afgelopen jaar niet uitgekomen? We hebben het dan nog louter over het brede spectrum van rock en metal. Ook dit jaar was het terug van dat: Wiegedood, Wanheda, Nyrak, Turpentine Valley, Cobra The Impaler, Absent In Body (ok, slechts voor vijftig procent), Evil Invaders, HEISA, ... brachten allemaal albums uit van grote klasse. Tel daar nu gerust 'Infinite Empty' van het Gentse ROOK bij, eentje om helemaal bovenaan de jaarlijsten te plaatsen want VER-SCHRIK-KE-LIJK straf, net zoals de bandnaam in kapitalen geschreven. Dikke vette kapitalen, al accentueren we hier misschien het verkeerde woord.

Zoals gewoonlijk lag onze focus de hele week op dit ene album, dat misschien dan wel 'slechts' zes nummers telt, maar wel lekker over de vijftig minuten aan zalige sounds bevat. We zeggen bewust "sounds", omdat dit toch wel een zeer avontuurlijke trip is. Je hebt bands die genre-crossing of genre-bending zijn, hetgeen gewoonlijk wil zeggen dat ze invloeden uit een twee- à drietal genres tot een aanstekelijk geheel weten te combineren. Billie en de boys gaan een serieuze stap verder. Beklemmende door synths gedragen soundscapes gaan vlekkeloos over in wat je gerust een trance- of triphopervaring met galmende gitaren zou kunnen noemen.

Faithless zou het niet beter kunnen. Sfeervolle postrock krijgt een oosters infuus en mondt zo uit in een bezwerend ritueel. Doom wordt richting ambient uitgestuurd. Donkere, filmische klanktapijten zwellen aan tot noiserock met een industrial touch of houden je bijna tien minuten lang in hun enge greep. Boven dit alles hoor je de stem van Billie, op één uitzondering na niet echt zingend, maar zich toeleggend op spoken word, mijmeringen, voice-overs en dat dan nog eens in verschillende talen, alsof elk nummer om een bepaald taalbad vraagt.

Wat ROOK hier doet is STRAF, net zoals de bandnaam in kapitalen geschreven. Dikke vette kapitalen, ditmaal met het accent op het juiste woord.