Romano Nervoso - The Return Of The Rocking Dead

Mottow Soundz

The Return Of The Rocking Dead

Giacomo Panarisi, opperhoofd en drijvende kracht achter Romano Nervoso, heeft zijn verdriet over het abrupte einde van zijn Europese tour omgezet in iets positiefs. 

Bijna dagelijks heeft de Italiaanse Belg iets klaarstaan. Zo was er de liefdadigheidssingle Stay Home, waarvan een groot deel van de opbrengst naar de hulpbehoevende muzikale sector gaat. Hij was er als de kippen bij om zijn eigenzinnige versie van Aline nog eens boven te halen, toen Christophe half april overleed, en er was de pakkende Italiaanse ode aan zijn familie en vrienden in het tweede thuisland. Je zou haast vergeten dat er nog een nieuw album is ook. 'The Return Of The Rocking Dead' is al de vierde plaat van de band uit La Louvière. 

Op vorig album ‘I Don't Trust Anybody Who Doesn't Like Rock N' Roll’ trokken de Italiaanse Belgen flink van leer met stevige punkachtige nummers. Op deze plaat lijkt de rust weer te keren. Het blijft rock met wat glam, nog een snuifje punk, maar vooral Romano Nervoso. 

In opener Internet Generation wordt grappig genoeg het “like”-verhaal van een post op social media bezongen. Waarschijnlijk hebben ze er nooit over nagedacht dat we enkele maanden later niet anders zouden doen als bezigheidstherapie. Op gepaste wijze brengt Romano Nervoso ook ode aan hun helden. Zo is er We Miss You Jay Reatard, dat uiteraard de voorliefde bezingt voor de veel te vroeg overleden Amerikaanse muzikant. Maar er is ook Babooshka, de eigenzinnige cover van de Kate Bush-klassieker, eerder al ons dagelijks brood, en ondertussen op de verschillende digitale platformen het meest gespeelde nummer van Romano Nervoso. 

Eerder bracht de band al twee ronkende singles uit: Wild Boy, waarop Danko Jones, die de band in zijn voorprogramma zette op alle Belgische shows, ook te horen is, en The Son Of God, een pakkend, radiovriendelijk nummer met een soundtrackgevoel. 

Een terugkomend onderwerp is “Walifornia”. En het lijkt alsof Giacomo vrede heeft genomen met zijn woonplaats, want hij zingt op een lekker Californisch surfritme met dameskoortje hoe leuk het wel is in Walifornia. Ook een echt italiaans nummer mocht uiteraard niet ontbreken. Maar mispak je niet aan Il Ritorno Dello Psicopatico, want het is zonder twijfel het minst gepolijste nummer van het album. Een zwaar onderwerp als dit vraagt nu eenmaal om een stevige aanpak. 

In enkele jaren tijd heeft deze band het ver geschopt. Uiteraard heeft de charismatische podiumpresence van Giacomo hier veel mee te maken, zoals de bezoekers van de Danko Jones-shows hebben kunnen merken. Maar ook op dit nieuwe album staat de band zonder probleem haar mannetje. Al wie Belgische rock een warm hart toedraagt, zou deze plaat op zijn minst een luisterbeurt moeten geven. En als je de band toch live en pleine forme wil zien, noteer dan 11 september en Botanique in je agenda, want dan volgt de uitgestelde release show van dit mooie album. 

12 mei 2020
Bert Gysemans