Robert Finley - Hallelujah! Don't Let The Devil Fool Ya
Easy Eye Sound
Tegenwoordig bereikt men, mede door social media, sneller de top van de hitlijsten op een vaak te jonge en onervaren leeftijd. Hoe sneller je stijgt, hoe lastiger het is om aan de top te blijven. Ga eerst de straat op (soms letterlijk) en hark een stapel ervaring bij elkaar, waardoor je sterker naar boven klimt. Dit is hoe Robert Finley het heeft aangepakt en daardoor wordt hij ook omarmd door een groeiende fanbase.
Voor wie deze oude veteraan niet kent, Robert Finley (eenenzeventig jaar) is pas in de afgelopen tien jaar in de spotlights van het grote publiek gekomen, toen de non-profit-organisatie Music Maker Relief Foundation hem ontdekte en het opstapje gaf dat hij verdient. Deze organisatie richt zich op oude bluesmuzikanten, die het verdienen om gehoord te worden. Nadat hij twee albums had uitgebracht, besloot hij in 2019 mee te doen aan 'America's Got Talent', waar zowel het publiek als de jury ogenblijkkelijk verliefd werden op Robert. Nu, enkele jaren later, is hij toe aan een vierde album 'Hallelujah! Don't Let The Devil Fool Ya'
Een soulful bluesintro plaveit de weg, die de geraspte stem van Robert vervolgens bewandelt. Het maakt I Wanna Thank You tot een heerlijke binnenkomer. Het is aan ons om Finley hiervoor te bedanken! Als backingvocaliste horen we Finleys dochter er als een glimende parel tussendoor schitteren, hetgeen dan weer voor een mooi contrast zorgt met de ruwe stem van pa.
Voor deze plaat wilde Robert meer richting gospel gaan. Op de vorige platen voerden de invloeden van blues, soul en r&b de bovenhand, maar zijn grote droom was altijd om een gospelalbum te maken. Holy Ghost Party is dan al een mooi begin, maar His Love blinkt hier het meest in uit: rustig, maar met het juiste gevoel passeert het ruim zeven minuten durende nummer door je hoofd. Een heerlijk nummer om lekker bij weg te dromen en je volledig te laten gaan. Het feit dat dit album volledig geïmproviseerd werd opgenomen, maakt het des te mooier. Niets werd ingestudeerd en afgesproken. De zaken werden volledig op hun beloop gelaten.
Door deze manier van opnemen hebben ze het voor elkaar gekregen om in slechts één dag de acht tracks op te nemen. In Helping Hand en ook Can't Take My Joy zorgt dit voor een hoorbare dynamiek in de muziek. Lange instrumentale stukken zorgen voor een krachtige opbouw naar wanneer de zang invalt. Je voelt direct dat de band precies aanvoelt wat ze aan het spelen zijn. Het echte gospelgevoel overheerst eveneens op de laatste track van het album: I Am A Witness met dat typische orgeldeuntje.
Robert Finley en zijn steengoede band hebben een heerlijk album bij elkaar weten te spelen. Geen uitschieters, gewoon een steady album, waar je lekker doorheen luistert.