Rio Kosta - Unicorn
Verdigris Records
“Don’t fuck with nature". Dat is nog eens een standpunt waar het duo Mike Del Rio en Kosta Galanopoulos mee mag uitpakken. Niet in de vorm van ecoterrorisme dan, maar eerder als uitnodiging om de zaken een natuurlijk beloop te laten gaan. Iets als organische evolutie en toeval, ontstaan tijdens een soundcheck van Kosta op de Juno synthesizer en drumpads waardoor de twee multi-instrumentalisten meteen een soort vibe voelden voor elkaar. En toen kwam dat Corona-beestje en ging de samenwerking een tijd lang in de diepvriezer. "Don’t fuck with nature".
Maar nu is er dus eindelijk het debuutalbum van Rio Kosta. Dertien tracks lang. Grotendeels ontstaan uit de oneindige interesse naar nieuwe dingen, benevelde brainstorms en wederzijdse jamsessies, die al snel leidde tot de slepende, lazy single Unicorn, waarmee de heren voorgoed de smaak te pakken kregen (maar die ze dan weer als allerlaatste nummer op dit album echt de finale “touch” gaven).
Zelf komt het gezelschap met de meest bizarre invloeden af, maar wij houden het graag op een soort van psychedelische pop vol harmonieën en met Khruangbin-alike samenzang, funkgrooves en percussie. En natuurlijk toch weer niet. Want het tweetal heeft duidelijk veel hout om pijlen uit te maken. Beide heren zijn immers ook producer en hebben voor de gein bij deze elkaar eens geproducet. Een enigszins bijzondere ervaring naar eigen woorden. Dan krijg je natuurlijk studiospelletjes zoals Mountain Top, waarvan in elk nummer op dit album nadien een stukje verweven werd. Leuk detail, toch? Een soort van “Waar is Wally?” op een plaat.
Liedjes zijn dan ook te beleven als een soort van dartele speeltuin en drijven telkens op een zwoele groove. Zomers trompetje hier, feel-good strijkers daar, koebelletje of subtiele dubecho,… en centraal natuurlijk die enorm sensuele, breed uitgesmeerde harmonieuze zing-gerust-mee-stemlijnen. Ancient is ontstaan uit een sample van de opnames van het Griekse seventiesbandje van de papa van Kosta. Je hoort zo de traditionele trots in het nummer doorschijnen. Mooi ondersteund door droge funkriffs en de typerende zwoele falsetstem van Kosta (hét kenmerk van Rio Kosta) die in de refreinen stevig ontdubbeld wordt.
Of wat dan van Volar Lejos (Spaans voor “vlieg weg”) met subtiele bossanovabeats, congapercussie en een meanderende melodie? Een mens zou van minder gaan zweven. U hoort dat we best onder de indruk zijn van dit debuut, zowel in de up- als downtempo nummers. Met juist die paar kleine verbeterpuntjes (songs als One With You of het soulvolle, a capella Save My Soul mochten naar de B-kantjes verdwijnen, waardoor dit album nog iets compacter zou klinken). Geen zorg. Rio Kosta meet zichzelf een tropische identiteit aan die consistent, toegankelijk en erg aantrekkelijk is. Zeker weten dat Khruangbin- of Tame Impala-fans hiervan zullen snoepen.
De trein is alvast vertrokken voor dit tweetal uit L.A. Eerst live in de undergroundscene, maar al snel als zeskoppige band in het voorprogramma van Hot Chip in Hollywood Palladium en zelfs al enkele korte shows als duo in Europa. Dankzij de multiculturele achtergrond klaar om verschillende continenten te veroveren. Te beginnen met uw huiskamer?