Rhinorino - Let's Blow This Popsicle Stand
Eigen beheer
Sinds de succcesvolle editie van Breda Barst in 2016 volgen we het Nederlandse Rhinorino op de radar. Her en der kwamen we de band tegen op ons pad en we zijn dan ook zeer gelukkig dat na twee ep’s de band met ‘Let’s Blow This Popsicle Stand’ haar debuutalbum heeft afgeleverd. Want voor een portie, sexy stoner-rock-’n-roll, zoals het Utrechtste trio die brengt, kan men altijd bij ons terecht.
Vanaf opener Gone, ook de eerste single, is het meteen duidelijk: zwier de stoelen maar aan de kant want er mag gedanst worden. Het trio – gitarist-zanger Pim, drumster Susie Q en bassist Merijn - verstaat de kunst perfect om gevat uit de hoek te komen in minder dan drie minuten. Lekkere, catchy stonerrock met een streepje garage, om maar wat te noemen. Strofe, refrein, brug, ... gemakkelijker gezegd dan gedaan. Maar ze flikken het hem toch op dit debuutalbum.
Voorbeelden daarvan genoeg: de eerder genoemde single, That’s Not What I Want, Won’t Let Go, Into You (onze favoriet) en nieuwe single Love bulken van radiopotentieel; ruwe diamanten die smeken om ontdekt te worden. Pim is een uitstekend songsmid en zijn echtgenote/drumster/partner in crime verzorgt dikwijls de tweede stem inclusief de nodige oehoehs.
De band neemt slechts eenmaal gas terug en dat is op Slow Down Baby. De titel dekt de lading, zeg maar. De band bewijst hier meer te kunnen dan gewoon te rammen. Ook opvallend is Drunken Sailor Part 1, een schijnbaar niemendalletje waarin drumster Susie Q zich mag uitleven op haar drumstel en een lege fles Sailor Jerry. Dit had de aanzet kunnen zijn tot een zeer mooi nummer. En hoe zit het met Part 2 of 3? Wordt zonder twijfel vervolgd.
Dit debuut kan zeker en vast bekoren en staat al enkele dagen op repeat. En als we dan toch referenties moeten noemen, denk dan muzikaal aan Eagles Of Death Metal meets Royal Blood meets King Gizzard & the Lizzard Wizard, maar dan door mooie mensen gebracht.
Het mag een wonder (of een schande) heten dat dat deze band de oversteek naar ons land nog niet gemaakt heeft. Laat ons hopen dat dit album er toe bij mag dragen dat alles in een sneltempo toch nog in orde komt, want dit trio bulkt van een soort van zonnige, positieve energie, waar we er veel te weinig van zien op onze festivals.