Regina Spektor - Remember Us To Life
Sire Records
Hoelang duurt het vooraleer talent tot volle rijping komt? En wat is dat dan precies, een rijp album afleveren? Criteria ter bepaling kunnen verschillen en veranderen maar correspondentie tussen tekst en muziek, aard en diepgang van de lyrics, harmonie tussen compositie en arrangement zijn toch waardemeters bij de bepaling van wat een goede plaat is. Toegepast op ‘Remember Us To Life’ kan Regina Spektor gerust zijn: dit is op zijn minst een evenwichtige plaat geworden, die bij elke beluistering groeit en telkens weer nieuwe rijkdommen laat zien.
Bleeding Heart begint nog wat aarzelend met een goed refrein en een sterke coda, maar daartussen zitten toch te weinig beklijvende dingen. Dat kan eigenlijk ook gezegd worden van Small Bills, dat haast exclusief teert op een repetitieve ritmesectie, die hier en daar en eigenlijk te weinig verfraaid wordt.
Maar de rest van dit album is echt de moeite waard. Neem nu Grand Hotel, een gothic-achtige beschrijving van de hel, maar wel in hemelse muziek met een eenvoudige piano, enkele toetsen gitaar en percussie en nogal wat strijkers. En daar blijft het niet bij. Black and White en vooral The Light zijn twee ballads die er mogen zijn. Het valt trouwens op dat het tragere werk beduidend rijker is uitgewerkt dan de uptempo songs,s die af en toe op een te mager riffje moeten overleven.
Men zou de indruk krijgen dat Spector steeds braaf tussen de lijntjes kleurt. Toch niet. The Trapper And The Furrier begint moedig a cappella en gaat dan vrij minimalistisch en in een bevreemdend arrangement verder om dan te eindigen met de kreet: "More, more, more…" Enigszins artyfarty.
Nadien keert ze weer gewoon terug naar eenvoud en soberheid, ofschoon Tornadoland toch de nodige bombast met zich mee torst. Stilaan komt de eindmeet in zicht en maakt Regina Spektor zich op voor een behoorlijk indrukwekkende finale: het donkere Obsolete blijkt een erg persoonlijke getuigenis. Sellers of Flowers had vanzelf op een plaat van Kate Bush kunnen staan. Weliswaar heeft Spektor niet de vokale uithalen van la Bush, dat blijft toch een compliment. Er wordt afgesloten met de feelgoodballad The Visit, die heel rustig eindigt in een fading slotakkoord. Meer moet dat niet zijn.
Met ‘Remember Us To Life’ voegt Regina Spektor zich complexloos en definitief bij de uitgelezen elite van vrouwelijke songwriters. Welkom, Regina!