Rat Tally - In My Car
6131 Records
Met gierende banden stopte het muzikale project van Addy Harris voor onze deur. En eens de aandacht getrokken, hield ze die moeiteloos vast.
Het was met Spinning Wheel dat Rat Tally zich een weg naar ons oor – en van daar naar ons hart – baande. De leadsingle van dit album is een directe aanval op onze melancholie-zenuw, een nummer met een verrassend mooi stukje banjo dat meteen al onze ridderlijke gevoelens bovenhaalde. Deze jonkvrouw was in nood en deze eerlijke getuigenis van emotionele wanhoop deed ons in haar richting galopperen.
En eens bij haar auto aangekomen, ontdekten we dat zowat elk nummer dezelfde kwaliteiten had, of het nu gaat over zacht gefluisterde folkballades of over een stompende indierocker als opener Longshot. Of Zombies, dat over een makkelijk meezingbaar refrein beschikt en zowel zonreflecterende als rauwe gitaarhalen bevat. Phoebe Bridgers is hier niet ver weg. Zombies doet een beetje denken aan Feel Something, de debuutsingle van Rat Tally uit 2019, al kwam die trager op gang. Ze bewees toen al dat ze oprechtheid in gevoelens belangrijk vond en dat spreidt ze ook nu weer twaalf songs lang tentoon.
Dit debuutalbum is dan ook een mooie, tedere afrekening met haar demonen en twijfels en een openhartig muzikaal dagboek dat getuigt van haar persoonlijke traject als mens. Thema’s als verbinding en emotionele afstand, verlies en verandering en meer worden aangeraakt in goede tot straffe songs. Dat ging niet vanzelf. Het album was een lange bevalling en zelfs al waren de vinyl en cd-versie nog niet beschikbaar, de plaat moest nu geboren worden. In een interview met Atwood Magazine verklaart ze waarom: de nummers werden al een hele tijd geleden geschreven, toen ze een aantal jaar in L.A. woonde. Ze getuigen van een periode toen ze het noorden kwijt was en die periode moest afgesloten worden. Het was tijd om uit de safe space de auto in te stappen.
Dat doet ze niet alleen. De credits op Bandcamp verraden het belang van producer Max Grazier. Hij deed ook de mixing en in het reeds aangehaalde interview op Atwood Magazine onthult ze dat hij ook verantwoordelijk is voor de sound van de gitaren en een deel van de drumpartijen. Hij is dus zeker voor een groot deel verantwoordelijk voor de sound van dit album dat ook nog hoogtepunten bevat als de ontroerende samenwerkingen met Jay Som (White Girls) en Madeline Kenney (titelnummer In My Car), het ontwapenende relaas over een (gelukkig) overwonnen tijd van magerzucht, Prettier, de ontroerende snak naar bevestiging, Hold Me Over en het met al even mooie met slidegitaar getooide Tacome Narrows.
In slotnummer Looking For You, volgt dan het rechten van de rug, het vinden van zelfwaarde en het herstellen van het evenwicht. Dat daarvoor moet afgerekend worden met iemand, die in de weg staat, nemen we haar niet eens kwalijk. Het is immers duidelijk: net als zoveel van dit soort platen (“Writing sad music for sad people. Or happy people. Or whoever”, klinkt het in de beknopte bio) is dit een plaat die wil troosten. Met deze muzikale getuigenis wil Rat Tally andere jongeren inspireren en steunen. Op onze beurt willen wij haar een duwtje in de rug geven.