Raleigh Ritchie - You're A Man Now Boy
EMI
Eerlijk is eerlijk. Als de aanvoerder van het onoverwinnelijke castratenleger van de Khaleesi besluit om exact tussen twee Game Of Thrones-seizoenen zijn muzikaal alter ego af te stoffen, begint de neus wat te jeuken. De kans dat commerce en muziek elkaar wat dicht naderen is immers even groot als een hooikoortsaanval midden april. Schijn bedriegt. Jacob Anderson is zeker niet over één nacht ijs gegaan en blijkt een minstens even straf producer als acteur.
Raleigh Ritchie, zoals de artiestennaam luidt, begon zo’n tien jaar geleden met zingen, zag zijn song Black And Blue door MJ Cole geremixt worden en mocht vorig jaar zelfs op tournee met George Ezra. Om maar te zeggen dat het menens is. De knipogen die Anderson naar zijn filmisch alter ego geeft met de titel van dit album of de openingswoorden “I wanna live forever / I wanna be your friend / I wanna rule together …”, getuigen in elk geval van een doordachte aanpak.
Maar even beginnen bij het begin. De achttien keer op rij dat Raleigh Ritchie samen met een leger aan muzikanten, producers en hervormers aan de slag gaat om een fijne melange te maken van soul, r&b, elektronica en orkestrale inkleuring is op zijn minst smakelijk te noemen. In wezen blijkt de man een bass- en beatfreak, een moderne hiphop-ster die de warmte van zijn stem durft te laten schuren tegen Craig David-achtige meligheid, maar zeker ook uitblinkt in snedige, wat duistere raps en daarbij knipoogt naar Bristol-genoot Tricky.
Ondanks die grote diversiteit aan medewerkers (waaronder zomaar eventjes zes verschillende producers zoals Kendrick Lamar’s Sounwave of DJ Dahi van Drake), is deze plaat opvallend consistent. Een welgemikte dosis post-dubstep of dat enerverend droog getik en geratel, dat tegenwoordig elke hiphopplaat lijkt te besmeuren, knipogen naar de toekomst; net als de hybride cocktail die het moeilijk maakt om dit album in een bepaald vakje te steken. Songs komen uit het hart. De veelgelaagde, wat dramatiserende onderbouw, die de vele autobiografische taferelen zoals drugsverslaving of het te plotse verlies van zijn lievelingszus versterken, lijken echt het verhaal van Jacob Anderson, wat doet vermoeden dat hij de touwtjes toch altijd stevig in handen had.
Toegegeven, de raps-versus-glorieus-openbarende-zangstrofen-formule begint na anderhalf dozijn tracks net wat te vertrouwd aan te voelen. De dreiging dat de gemakkelijk verteerbare elektropopsongs naar de achtergrond verdwijnen bestaat. Maar durf gerust eens vanaf track tien aan te vangen. En dan kan je niet anders doen dan vaststellen dat er nog steeds acht mijlpalen van hitpotentiële songs resteren. Luistergemak en spitsvondigheid blijven elkaar omarmen. Toppers? Welke niet? Favorieten? Allemaal. Raleigh Ritchie zorgt ervoor dat een melige liefdesballade met falsetzang (“I can change”) zelfs nog pittig kan klinken in een nestkastje van triphop en strijkers.
‘You’re A Man Now Boy’ is dus vooral een erg menselijke plaat. Eentje die gerust in de lijst mag prijken van fans van het hedendaags alomtegenwoordig opgehemelde leger dance-hiphop-popproducers die de Amerikaanse charts domineren. Zoals gezegd: een even straf muzikant als acteur. Al zullen beiden elkaar wel wat versterken.